دسته: اخبار جبهه ملی ایران

با اندوه و تاسف بی کران،درگذشت آقای دکتر ناصر تکمیل همایون، شخصیت ملی و دانشمند گرانقدر را به اطلاع می رسانیم.او از نوجوانی در جرگه آزادیخواهان و میهن دوستان قرار گرفته و از پیروان دیرپای راه مصدق رهبر نهضت ملی ایران بود.

او سال ها در حزب ملت ایران و جبهه ملی ایران تلاش های وطن خواهانه داشت،و در این راه ،زندان های طولانی و مصائب بسیاری را متحمل گردید.دکتر ناصر تکمیل همایون از دانشمندان کم نظیر جامعه شناسی و از تاریخدانان برجسته ی ملی بود.او با پژوهش های خود وبا نوشتن کتاب های متعدد ،خدمات شایانی را به تاریخ و فرهنگ ایران به عمل آورد.

ما درگذشت این استاد فرهیخته را به عموم وطن دوستان و آزادیخواهان وبه ویژه به خانواده ارجمندش تسلیت می گوییم.

تهران-بیست وششم آبانماه 1401

شورای مرکزی جبهه ملی ایران

 فرید اسدی دهدزی -مهندس محمد اسدی – بانو فرشید افشار – فرهاد امیر ابراهیمی –  الهه امیر انتظام –  مهندس مرتضی بدیعی–  دکتر جهانشاه برومند – فرهاد بیشه ای – تیرداد بنکدار – دکتر علی حاج قاسمعلی  –  علی رضا خیاط زاده – حسین ریاحی  – دکتر شاهین سپنتا – محمد رضا شفیع زاده –  دکتر رضا گل نراقی – دکتر محسن فرشاد یکتا – اصغر فنی پور – دکتر باقر قدیری اصلی – پریچهر مبشری – دکتر حسین مجتهدی- مهندس علی محمدی ده آبادی– پروفسور صادق مسرت –  منوچهر ملک قاسمی – محمد حسین ملک ختایی – ضیاء مصباح – محمد ملک خانی – دکتر آذین موحد – دکتر حسین موسویان  – ابوالفضل نیماوری –  مهرگان وثوق – دکتر جمشید وحیدا

ما آمده‌ایم تا روایت کنیم؛ مدارا و ماشه را، سوگ و سرکوب را و زیستن در زنجیر را. ما آمده‌ایم تا روایت کنیم؛ این پنجاه روز غمبار و روزهای پرتشویش پیش رو را. ورنه قلم بشکنیم و شرمسار آیندگان باشیم. آمده‌ایم تا زندگی را روایت کنیم. آنچه دیرگاهی است چون افسانه‌ای از یاد رفته از مردمان این سرزمین دریغ شده و امروز چماق‌داران حاکم فریاد می‌کشند برای باز پس گرفتن آن جز مرگ و کشتار راهی پیش روی‌تان نخواهیم گذاشت.

ما راویانِ این رنج چهل و اند ساله‌ایم. مرکّب ما سرخ است و شما دوات ما را چنان از خون پرکرده‌اید که تا جهان باقی است و خورشید بر خاک ایرانزمین می‌دمد، می‌توانیم بنویسیم و سیاهه‌ی مظالم این ملت به پایان نرسد.از کدام سوگ بگوییم و با کدام مرکب خونین بنویسیم؟ خون مهسا و ندا، پروانه اسکندری و محمد مختاری، محسن محمدپور و ستار بهشتی. شما در این چهل سال چه کرده‌اید که این عزای دیرین را پایانی نیست؟

ما راویان استبداد و آزادی‌ایم. استبداد شما و آزادی خشکیده در گلوی ستم‌دیدگان.

ما نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران از پس سال‌ها سرکوب و خفقان دیگرباره گرد آمده‌ایم تا بگوییم اعتراض حق اساسی مردمی است که چهل و سه سال است صدایشان شنیده نشده است. مردمی که هرجا سخنی و خطی در مخالفت با شیوه‌ی حکمرانیِ ویرانگر شما گفته‌ یا نوشته‌اند، پاسخشان گلوله و شلاق، تبعید و حبس و حصر بوده است. ما آمده‌ایم روایت کنیم آنچه را که ملت دیرینه‌ی ایران با جان خویش در خیابان فریاد کرده‌ است.

ما آمده‌ایم تا بر استقلال هنرمندان و نویسندگان تأکید کنیم و بگوییم جای دگراندیشان، هنرمندان، نویسندگان و روزنامه‌نگاران، آنان که با ما و مرام ما موافق یا مخالف‌اند، در زندان نیست. چرا که جبهه‌ی ملی ایران در تاریخ دیرینه‌ی خویش همواره پایبندی خود را به آزادی مخالفان و منتقدان نشان داده است و چنانکه آن یارِ در خاک خفته، دکتر حسین فاطمی گفت «ما یک نفر از مخالفان خود را نکشتیم برای آنکه ما نیامده بودیم برادرکشی کنیم». کنون که برادران و خواهران ما در خون می‌غلتند و فریادشان در گلو خفه می‌شود، چگونه ساکت بمانیم و طغیان استبداد را نظاره کنیم؟

ما آمده‌ایم تا هم‌صدا با همه‌ی هنرمندان و اهالی قلم سانسور و ممیزی آثار بر اساس ایدئولوژی حاکم را محکوم کنیم. آمده‌ایم استبداد و خفقان را نفرین کنیم و بر آزادی و جان‌های آزاده درود فرستیم. آزادی! آنچه سالیانی است در این سرزمین بزرگترین قربانی اوامر مستبدان بوده است و حکومت‌ها همواره پنهان شده در لوای جمهوریت یا مشروطیت، با پروردن صداهای هم‌سو با خود و کشتن هر صدایی غیر از آن، بر پیکر رنجور اما شکوهمند او تازیانه زده‌اند. آزادی آرمان تاریخی و دیرینه‌ی این ملت محنت کشیده و آن کیمیایی است که حیات و بالندگی هنر و اندیشه در گرو آن است. آمده‌ایم تا بگوییم «زنده باد آزادی!» و با صدایی رسا اعلام کنیم در سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه‌ی ملی ایران مشتاقانه به پیشواز صداهای موافق و مخالف خواهیم رفت.

ما آمده‌ایم تا زشتی و زیبایی را روایت کنیم. زشتیِ چهل و سه سال استبداد شما و زیبایی خیزش شکوهمند ملت کهنسال ایران را.

سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران

تهران – نوزدهم آبانماه 1401 خورشیدی

دانشجویان فداکار در دژ استوارو سنگر تسخیر ناپذیر دانشگاه! به راستی که هر عکاس و هر هنرمند تصویرگری درصدد ترسیم شجاعت برآید، هیچ نقشی زیباتر و استوارتر از مشت‌های گره شده دختران و پسران این سرزمین که برای تحقق زندگی و آزادی و ساختن میهنی آباد، به پا خاسته اند، نخواهد یافت. دژخیمان زمان که تا دیروز نماینده‌شان را با شعار فریبنده بیایید با هم گفتگو کنیم! رهسپار خاک پاک دانشگاه کرده بود که به درستی توسط مبارزین آگاه از دانشگاه اخراج شد؛ امروز بیش از پیش چماق داران خود را روانه دانشگاه‌ها کرده‌اند تا بار دیگر به همه ثابت کنند گفتگو برای آن‌ها واژه‌ای تهی از مفهوم است. بر همه ما واضح است که این حکومت برای هیچ مسئله‌ای راه حلی ندارد و درست به همین دلیل نیز چاره‌ای جز گسیل نیروهای امنیتی سرکوب‌گر نمی‌بیند. اما مقاومت دانشجو در برابر این سرکوب‌ها حاوی پیام مهمی است که پایه‌های نظام را به شدت لرزانده است‌. سرکوب، تهدید و ارعاب دیگر کارساز نیست! در حقیقت رفتار دانشجویان مهم‌ترین تجلی شعار “یا مرگ یا آزادی” است و همه را از جمله سردمداران رژیم را به این باور رسانده که تنها نتیجه‌ی این سرکوب‌ها خریدن اندکی وقت اضافه است؛ چرا که ملت ما همان روز نخست که در واکنش به مرگ دلخراش”ژینا مهسا امینی” به خیابان‌ها آمدند در سوت پایان بازی دمیدند.

همکلاسی‌های آگاه! امروز عمده ستون‌های قدرت و صلابت حکومت فرو ریخته و یا تَرَک برداشته است. سیستم آموزشی سراسر ایدئولوژیک حکومت اسلامی که دلخوش به تربیت نسلی موافق با آرمان‌های خود بود امروز با نسلی مواجه شده است که پشیزی ارزش برای ایده‌های حاکمیت قائل نیست! حکومتی که در این چهل و اندی سال از بودجه آموزشی دانش آموزان در نقاط محروم کاسته و بودجه‌های کلان را صرف دستگاه به اصطلاح تبلیغات اسلامی و سازماندهی نهادهای مذهبی به نفع خود کرده است، امروز با زنان محجبه و مردان متشرعی مواجه شده که آن‌ها هم آشکارا، انزجار خود را از حجاب اجباری بیان می‌کنند و در کنار سایر اقشار مردم در خیابان‌ها ایستاده اند. حقیقتاً مگر می‌توان ایرانی بود اما در برابر ظلم آشکار و خشونت افسار گسیخته مغولیت مدرن آن هم با ردای دین و مذهب سکوت کرد؟ حکومت امروز قافیه را باخته است چرا که دنیای امروز دنیای رسانه‌ و شبکه‌های اجتماعی است و انحصار رسانه‌ای نظام دیگر ممکن نیست. رسانه‌ی آن‌ها با چنان بودجه هنگفت، مخاطبی ندارد. امروز تنها تکیه‌گاه حکومت، همان ماشین سرکوب از نفس افتاده و نهاد‌های نظامی است که برای حفظ نظام کفایت نمی‌کنند. توضیح این مسائل برای هیئت حاکمه سخت است اما همه ما که بیش از شش کلاس سواد داریم به نیکی می‌دانیم که هیچ بنایی بر پایه یک ستون استوار نخواهد ماند! زمانی جنبش دانشجویی ایران، دانشگاه را آخرین سنگر آزادی می‌نامید، امروز دانشگاه خط مقدم و جبهه پیشروی آزادی در سیر جنبش انقلابی مردم ایران است. حملات همه جانبه سرکوب‌گران به دانشجویان و شکسته شدن پی در پی حریم دانشگاه و تبدیل فضای امن و خانه علم و فرهنگ و گفتمان منطقی به میدان جنگ را محکوم می‌کنیم و مقابله سرافرازانه با توحش سرکوب را ارج می‌نهیم. یاران دربندمان را از یاد نبرده‌ایم و راه ایشان را ادامه می‌دهیم. کشته شدگان ما نه تنها عامل ترس ما نیستند، بلکه آن‌ها را اخگرانی پیوسته به آتش جاودان جنبش دانشجویی ایران می‌دانیم که دهه‌ها برای مام میهن در جبهه حق وخیر جنگیده است.

جنبش اجتماعی ملت شریف ایران را عاری از هرگونه خشونت سیستماتیک و سازمان‌دهی شده می‌دانیم و معتقدیم نجابت و شرافت مردم ایران در برابر چنین خشونت عریانی، حتی در دفاع از خودشان ستودنی است. مردم را دو عامل گرد هم می‌آورد: خشونت و رضایت. امروز خشم مردم پرچم کاوه را به دادخواهی بلند کرده و میلیون‌ها ایرانی با هر مرام و عقیده و مسلک را در سراسر جهان در زیر لوای خود جمع کرده است. طبیعی و بدیهی است که خروش هر ملتی در برابر چنین خشونت عریان و آشکاری گاهی ممکن است با زبان نا سزا همراه شود. ما اعضای سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران با تأکید بر مبارزه‌ی شرافتمندانه و حفظ ادب و بر منش مبارزه خشونت پرهیز که تا به امروز ملت ایران به خوبی در آن گام برداشته، اعلام می‌داریم فریاد تند وناسزا به خشونت گران ،عکس العملی طبیعی در برابر خشونت عریان وشدید آنهاست.

در این شرایط خفقان که عزیزترین فرزندان این مرز و بوم به صلح‌آمیزترین شکل ممکن در حال پاسداری از خود و هم‌وطنان ‌شان هستند، صداهایی در اطراف، دانسته یا نادانسته آن‌ها را به “دامن زدن به چرخه‌ی خشونت” متهم می‌کنند. حال آن‌که هیچ ملتی را در تاریخ نمی‌توان یافت که چنین مسالمت‌آمیز برای پاسداری از مال، جان و آشیانه خود در مقابل سربازان تا بن دندان مسلح به پا خاسته باشند. امروزه که دانشجویان این سرزمین چنین سربلند در مقابل لشکر ظلم و ستم ایستاده‌اند، هرگونه تضعیف و تخطئه‌ی جنبش آن‌ها را برنامه‌ای در راستای توجیه سرکوب از جانب حاکمیت جبار دانسته و آن را شدیداً محکوم می‌کنیم.

مبارزات دانشجویی ما یادآور این پیام دکتر مصدق به سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران است: «اکنون بسیار خوشوقتم که این فداکاری بی‌اثر نبود و شما جوانان و جمعیّت‌های وطن‌پرست در راه آزادی و استقلال ایران از هر گونه فداکاری دریغ ننموده و از همه چیز خود گذشته‌اید برای این‌که هدف ملّت ایران را حفظ کنید.» از همین روی همراهان شما در سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران به پاس فداکاری‌‌ها، به یاد هم‌رزمان دربندمان و برای اشک مادران و فرزندان داغدیده وطن، از دانشجویان می‌خواهیم تا پیروزی نهایی با اتحاد در کنار هم بایستیم.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

تهران-پانزدهم آبان ماه 1401