برچسب: سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

امروز جامعه دانشگاهی ایران بار دیگر در سوگ از دست دادن یکی از جوانان فرهیخته و نخبه خود نشسته است. متاسفانه، یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در مسیر ایستگاه مترو تربیت مدرس به خوابگاه کوی دانشگاه، به قتل رسید. این حادثه تلخ نه تنها خانواده و دوستان این دانشجو، بلکه تمامی جامعه دانشگاهی و مردم ایران را در غم و اندوه فرو برده است.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران این جنایت را به شدت محکوم کرده و عمیقاً با خانواده، دوستان و هم‌دانشگاهی‌های امیرمحمد خالقی ابراز همدردی می‌کند. ما بر این باوریم که امنیت جان و مال شهروندان، به ویژه دانشجویان، باید از اولویت‌های اصلی هر نظام حکومتی باشد. وقوع چنین حوادثی نشان‌دهنده ضعف حکومت در تأمین امنیت عمومی و ناکارآمدی در مقابله با جرایم سازمان‌یافته است.

متأسفانه، این حادثه در شرایطی رخ داده است که دانشجویان بارها نسبت به ناامنی‌های اطراف کوی دانشگاه و مسیرهای تردد به خوابگاه‌ها هشدار داده بودند. اما این هشدارها مورد توجه و رسیدگی جدی قرار نگرفت و امروز شاهد فاجعه‌ای هستیم که می‌توانست با اقدام به‌موقع و مسئولانه از سوی نهادهای مربوطه، قابل پیشگیری باشد. این بی‌تفاوتی و عدم رسیدگی به هشدارهای دانشجویان، بار دیگر نشان می‌دهد که تأمین امنیت دانشجویان برای حاکمیت اهمیتی ندارد.

این حادثه ما را به یاد حوادث تلخ ۱۸ تیر ۱۳۷۸ می‌اندازد، زمانی که دانشجویان دانشگاه تهران در کوی دانشگاه مورد هجوم قرار گرفتند و تعدادی از آنان بی‌رحمانه به قتل رسیدند. آن روزها نیز، مانند امروز، جامعه دانشگاهی خواستار امنیت، آزادی و عدالت بود. اما افسوس، پس از گذشت بیش از دو دهه، هنوز دانشجویان و مردم ایران با ناامنی روزافزون و بی‌عدالتی گسترده دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.

ما کوتاهی‌ها و اقدامات انجام‌نشده مسئولان بی کفایت را به شدت محکوم می‌کنیم:

۱.عدم بررسی و رسیدگی به هشدارهای دانشجویان درباره ناامنی‌های اطراف کوی دانشگاه، که منجر به وقوع این فاجعه شد.

۲.غفلت در تأمین امنیت مسیرهای تردد دانشجویان، به‌رغم آگاهی از خطرات موجود.

۳.عدم ارتقای زیرساخت‌های امنیتی در اطراف دانشگاه‌ها و مناطق پرتردد دانشجویی، که سال‌هاست مورد مطالبه دانشجویان بوده است.

۴.بی‌تفاوتی به حقوق و امنیت دانشجویان، که بارها در قالب اعتراضات و بیانیه‌ها بیان شده است.

۵.محکومیت برخوردهای خشونت‌آمیز و غیرقانونی حراست دانشگاه تهران با تجمعات اعتراضی دانشجویان. این برخوردها نه تنها حقوق اولیه دانشجویان برای بیان آزادانه نظرات خود را نقض می‌کند، بلکه فضای دانشگاه را به محیطی ناامن و تحت سرکوب‌ تبدیل کرده است. ما خواستار توقف فوری این اقدامات و احترام به حق تجمع و اعتراض مسالمت‌آمیز دانشجویان هستیم.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران همواره در کنار جامعه دانشگاهی و مردم ایران ایستاده و از حقوق و امنیت آنان دفاع خواهد کرد. ما بر این باوریم که تنها با همبستگی و پیگیری مداوم می‌توانیم به جامعه‌ای امن وحاکمیت ملی قانون مدار دست یابیم.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران 

۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳

هموطنان عزیز!
در روزiایی که جامعه ما در پی آزادی ، عدالت و حقوق انسانی است، متأسفانه شاهد فشارهای ناموجهی هستیم که به‌ویژه بر دختران دانشجو اعمال می‌شود. تذکرات حجاب از سوی عوامل حراست و برخی اساتید حکومتی نه تنها نقض حقوق فردی و آزادی‌های مدنی است، بلکه فضای روانی نامطلوب و استرس‌زایی را در میان دانشجویان ایجاد می‌کند.

#سازمان_دانشجویان_جبهه_ملی_ایران ، به عنوان یک تشکل سیاسی متعهد به آزادی، عدالت و حقوق بشر، عمیقاً نگران وضعیت کنونی دانشگاه‌ها و فشارهای غیرقانونی و غیرانسانی بر دانشجویان، به ویژه دختران دانشجو است.

دانشگاه‌ها باید محلی برای پرورش اندیشه، تبادل نظر و یادگیری باشند. اما با اعمال فشارهای غیرضروری، این فضا به محیطی خفقان‌آور تبدیل شده است. این رفتارها نه تنها روحیه دانشجویان را تضعیف می‌کند بلکه مانع رشد و شکوفایی استعدادهای جوانان ما می‌شود.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران این نوع فشارها را به شدت محکوم کرده و از نهادهای مسئول می‌خواهد که به جای سرکوب و تهدید، از حقوق دانشجویان حمایت کنند. ما بر این باوریم که هر فرد باید حق انتخاب آزادانه در مورد پوشش خود داشته باشد؛ این حق جزئی از حقوق اساسی بشر است.

در پایان ضمن اعلام حمایت از حق اعتراض دختر دانشگاه علوم تحقیقات ، خواستار توقف فوری این فشارها و احترام به حقوق اساسی همه افراد جامعه هستیم.
صدای نسل جوان را باید شنید.

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه

ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران

خانه خویش محال است که آباد کنید

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

پانزدهم آبان ماه ۱۴۰۳

وزارت بهداشت جمهوری اسلامی طی بخشنامه‌ای خرید تعهدات خدمت دانش‌آموختگان علوم پزشکی را ممنوع اعلام کرد، این موضوع به این معناست که از این پس اخذ مدرک تحصیلی و متعاقب آن ادامه تحصیل در خارج از کشور برای دانش‌آموختگان دانشگاه‌های سراسری و روزانه علوم پزشکی بدون عمل به تعهد، یعنی اشتغال در ایران حداقل به مدت برابر با مدت زمان تحصیل، ممکن نخواهد بود.حتی اگر دانش آموخته پزشکی تمام هزینه تحصیل خود را به دولت پرداخت نماید.

دور از حقیقت نخواهد بود اگر این تصمیم حکومت را واکنشی در جهت جلوگیری از مهاجرت گسترده دانش‌آموختگان رشته‌های علوم پزشکی بدانیم؛ حکومتی که تمامی عرصه‌های سیاسی ،اقتصادی و اجتماعی را بر جوانان این سرزمین تنگ نموده، مفاهیمی همچون وطن‌ دوستی و عرق ملی را مستمسک اقدام خود برای محبوس کردن دانش آموختگان پزشکی می‌کند ،در حالی که جوانانی که از ظلم و جور حاکمان جمهوری اسلامی به تنگ آمده، حق مشارکت سیاسی‌شان ضایع گشته، پاسخ اعتراضشان زندان و شلاق و گلوله بوده و برای زیستنی در خور کرامت انسان، با همه عشق و علاقه ای که به وطن خود دارند ، ناچار به ترک میهن می‌باشند.

این مسئله در کنار آمار فزاینده و هولناک خودکشی پزشکان در دوره دستیاری (رزیدنتی)، که با وجود درآمد بسیار اندک، ساعات کاری طولانی، عدم رسیدگی به وضعیت روانی دستیاران از سوی نهادهای مربوطه به گفته‌ی رسانه‌های خود حکومت به میزان یک خودکشی در هر هزار نفر جمعیت دستیاران رسیده‌است، این پرسش را در ذهن ایجاد می‌کند که آیا حکومت برای دانشجویان ایرانی که می‌توانند آینده‌سازان این سرزمین باشند، از میهنشان یک زندان ساخته‌است یا قتلگاه؟

بی‌شک رهایی از این شرایط ظالمانه جز با اتحاد و همبستگی دانشجویان و دانش‌آموختگان و اعتراض به اشکال گوناگون ممکن نخواهد بود، چرا که تجربه ثابت می‌کند که هرچه مردم بر حاکمان ظالم آسان بگیرند، جور و ستم آنان افزونتر شده و به اشکال مختلف و مضاعفی،ظلم و ستم خود را در هر سو نشان می‌دهند.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران ضمن محکوم کردن ممنوعیت خرید تعهدات دانش‌آموختگان علوم پزشکی به علت مغایرت این حکم با حق آزادی که از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی‌ست، همبستگی خود را با دانشجویان و دانش‌آموختگان علوم پزشکی اعلام کرده، و همچنان که در مقابل این ظلم سکوت نمی‌کند، تمامی دانشجویان و دانش‌آموختگان ایرانی، و نه فقط دانشجویان و دانش‌‌آموختگان علوم پزشکی ایران را به اعتراض فرا می‌خواند چرا که دور از ذهن نیست که چنین حکم ظالمانه‌ای در آینده درباره دانش‌آموختگان سایر رشته‌ها نیز اعمال شود.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران
تهران – ۱۷ مردادماه ۱۴۰۳

هر آنجا که زور وقلدری هست، مقاومت هم هست. هر کجا که ظلم وستم هست، مبارزه حق طلبانه هم هست و هر جا استبداد و دیکتاتوری هست، جنبش آزادیخواهانه هم هست.

تبار آزادی خواهی و عدالت‌طلبی، تباری به بلندای تاریخ خون‌بار جهل و ستم است، تباری به بلندای تاریخ انسان. این مبارزه طولانی و خونین، هربار به زبان‌های گوناگون و هر روز در لباسی متفاوت ظاهر می‌شود، اما جنگ همواره یک‌سان ا‌ست: تلاش برای برقراری دولتی ملی، استقرار حاکمیت قانون ذیل نظام جمهوری و به رسمیت شناختن حقوق بشر.

نام‌ها دگرگون می شوند، چهره‌ها می‌آیند و می‌روند. آنچه پابرجا مانده، سنت دیرینه انسان‌سوزی و خونخواریست که اتحاد نامقدس سلطنت طلبان تاجدارو دین گرایان عمامه بر سر را بر سر یک سفره می‌نشاند و هر بار ستاره‌ ها را از آسمان به زیر خاک می کشاند.

روزی به دست ارتش مهاجم «خدا، شاه، میهن»، به نام نامی امنیت و تمدن بزرگ و برای حفاظت از دیکتاتوری شاه و روزی به دست سپاه مرگ و هدم، به پاسداری از سلطه قدیمی‌ترین و حقیرترینِ پسماندهای ایدئولوژی فلاکت و بردگی.

در این مبارزه خونین دانشجویان سهمی سترگ و سنگین دارند. ۱۶ آذر 32و ۱۸ تیر78 برای ما گلوگاه‌هایی تاریخی هستند؛ میعادگاه‌هایی که تمام نسل‌های این تبار دلیر پرور را بر سر یک عهد و پیمان گرد هم می‌آورند. عهد و پیمانی برای تدفین هر شکل و فرمی از ستم که تحت لوای مذهب‌سازی و فلسفه‌بازی، به تئوریزه و تزیین کردن ظلم و ستم می پردازد و رسالت دانشگاه نیز همین است: زدودن غبار ستم از چهره‌ی جامعه ستم‌دیده.

در راستای این سفسطه‌گریست که نیروهای واپسگرا تلاش میکنند آن را به چیزی ضد خود تبدیل کنند تا در نهایت راه برای مصادره آن به نفع شاه یا ملا باز شود. به این طریق است که «رهایی از ستم نفس گیر سلطنت» یا «رهایی از سلطه فراگیر و خفقان‌آور آخوند» بلافاصله به «اطاعت از ولایت» یا «بازگشت به آغوش شاه» تعبیر و ختم می‌شود. اما ۱۶ آذر چیزی نیست جز یک لحظه. لحظه‌ای از تاریخ متداوم مبارزه با دیکتاتوری‌های دست نشانده شاه و ملا و چیزی نیست جز نقد توامان زمین و آسمان، و سرانجام چیزی نیست جز سرنگونی و اسقاط ه‍رآنچه که ساخته خود انسان است و اکنون بر گرده او سوار شده است؛ تا انسان، آن موجودیت شایسته احترام و آن فرجام خجسته تاریخ از زیر آوار هزاره‌ها شقاوت و وحشی‌گری سر برکشد.راه نجات ما کسب آزادی و استقلال و جدا کردن دین از حکومت و استقرار حاکمیت ملی است.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

16 آذر ماه ۱۴۰۲

«…آن‌ جا که چون ناقوسِ عزا به نوا درآید کمتر می‌پرسند که از برای کیست، و عمر نیک‌ مردمان کوتاه‌ تر از عمر گُلی ا‌ست که بر کلاه می ‌زنند. و می‌ میرند پیش از آنکه بیماری گریبان‌ گیرشان شود.»

خبر کشته شدن پر ابهام و پررمز وراز آرمیتا گراوند،نو جوان دیگری از خانواده ملت ایران توسط مزدوران جنایت‌کار، هم‌چون خنجری زهرآلود بر پیکر افرادی که صادقانه دل در گرو میهن و ازادی و آبادی آن دارند، نشست. این حادثه تاسف انگیز در حالیست که حکومت تمام دارایی‌های ملت ایران را به یغما برده و آن را صرف کشتن انسان ها در درون و بیرون مرزهای مقدس این سرزمین می‌کند وبه فقر و درماندگی وبحران معیشتی ملت بزرگ ایران کمترین اعتنایی ندارد وعمل کردی را دنبال می کند که سرانجامی جز قتل، غارت و تجاوزبا خود به ارمغان نمی‌آورد. این رفتارجلادانی است که که کودکان را کشته، زنان را به مسلخ برده و مردان را بالای چوبه دار می‌کشند؛ بلکه با خون‌جوانان وطن بتوانند درخت خشکیده و بی‌حاصل اقتدار ننگین‌شان را آبیاری کرده و چند صباحی بیشتر به عمر نکبت بارشان ادامه دهند. مطمئنا دیرزمانی نمی‌پاید که دوباره آتش خشم این ملت شریف شعله‌ور شود و دامان این قوم را نیز شعله‌ور سازد. آن زمانی که سردمداران این رژیم طوفان بدروند و از صلح‌طلبان نیز کاری جز تماشای آن کارزار بر نیاید.

به امید روزی که هیچ دختری در راه مدرسه کشته نشود، هیچ شخصی از حقوق بنیادینش محروم نماند، چشمان هیچ مادری به اشک‌های ناشی از فراق فرزندش تر نشود. کودکان بتوانند کودکی کنند و سر از گورستان در نیاورند. و به‌طور خلاصه، به امید روزی که استبداد و دیکتاتوری بر این سرزمین حکم نراند و ملت شریف ایران بتواند بر سرنوشت خود مسلط شده و  طعم آزادی و استقلال و دولت ملی را بچشد.

یاد آرمیتا گراوند،آن نو جوان عزیز از دست‌رفته را گرامی می‌داریم و بار دیگر یادآور می‌شویم که این اراده ملت شریف ایران است که می‌تواند سرنوشت خود را تغییر دهد و ما ملیون وطن خواه از اراده آن‌ها پشتیبانی کرده و در این راه و در راستای برقراری حاکمیتی ملی که توانایی تامین آزادی و استقلال این مرز و بوم را داشته باشد، همراه کوچکی برای این ملت بزرگ خواهیم بود.

  سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

  سازمان جوانان جبهه ملی ایران

هفتم آبان ۱۴۰۲

بیش از این بنیان علمی کشور را تخریب نکنید

در هفته‌های گذشته شاهد تعلیق و اخراج ده‌ها استاد شریف ومیهن دوست بودیم که دانشجویان آزادی‌خواه خود را در قیام ملی زن زندگی آزادی تنها نگذاشته و از آنان حمایت به عمل آوردند، اکنون می‌بینیم رژیم جمهوری اسلامی که به معترضان وعده‌‌ی گفتگو پس از آرام شدن وضعیت کشور را می‌داد، چگونه به سرکوب آزادی‌خواهان ایران که به دنبال یک زندگی معمولی و درخور شان وکرامت انسانی هستند می‌پردازد و سعی دارد تا دانشگاهیان را چه اساتید دانشگاه و چه دانشجویان که در قیام ملی زن زندگی آزادگی پیشتاز بوده و دوشادوش سایر اصناف در برابر دژخیمان رژیم جمهوری اسلامی ایستادند با تهدید و ارعاب و حبس و اخراج از پیمودن مسیر درستی که هدف آن همانا حاکم شدن مالکان حقیقی این مرز و بوم یعنی ملت شریف ایران بر میهن خود است بازدارد.

سرکوبگران پیش خود فکر کرده‌اند که ملت آزادی‌خواه ایران که تاریخ پرافتخاری را با رشادت‌ها و دلاوری‌ها و دفاع از وطن به قیمت جان خود رقم زده‌است به همین آسانی از حق طبیعی خود که حق تعیین سرنوشت است کوتاه می‌آید، غافل از اینکه ملت غیور این خاک بسیار از این گونه ستم‌ها دیده و هرگز در برابر دشمنان خود -چه داخلی و چه خارجی- سر خم نکرده است.

عوامل رژیم جمهوری اسلامی که ذره‌ای به منافع ملت ایران و مصالح ملی توجه نداشته و هر آن در پی نفع شخصی و پیش بردن اهداف ایدئولوژیکی که چه بسا خود نیز به آن اعتقاد ندارند هستند، با اخراج اساتید آزاده و میهن‌دوست و جایگزین کردن آنان با عناصر به قول خودشان “انقلابی” به دنبال به اصطلاح “خودی” کردن هرچه بیشتر دانشگاه‌ها هستند و مشخص است در اتخاذ این تصمیم هرگز نیندیشیده‌اند که با این کار بنیه‌ی علمی کشور را تضعیف می‌‌کنند و این علم است که هر ملتی را به پیش می‌راند و ملتی که علم تولید نکند و آن را در فناوری به کار نگیرد ناچار به وارد کردن علم و فناوری از سایر کشورها چه بسا به قیمت فروش خام منابع ملی خود می‌شود.

اخراج دانشجویان که در شبیخون انقلاب فرهنگی سال ۱۳۵۹ رخ داد و در دهه شصت با اخراج ده‌ها دانشگاهی ادامه پیدا کرده بود، بار دیگر در حال صورت گرفتن است و هر بار این ما ملت ایران هستیم که زیان می‌بینیم تا عوامل رژیم جمهوری اسلامی به نفع کوتاه‌مدت دلخواه خودشان برسند.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران ضمن محکوم کردن این اقدام خصمانه رژیم جمهوری اسلامی و اعلام همبستگی با اساتید آزاده‌ای که به ناحق از ادامه فعالیت علمی بازداشته شده‌اند، از تمامی دانشجویان و دانشگاهیان و اساتید دانشگاه که دلسوز میهن خود هستند درخواست می‌کند که در مقابل این رفتارهای غیر قانونی حکومت سکوت نکرده و همبستگی مسالمت‌آمیز خود را به هر شکل ممکن با اساتید شرافتمند ایران نشان دهند و خواستار بازگشت آنها به دانشگاه باشند.

پاینده باد ایران ، زنده باد ملت غیور و حق طلب ایران

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

یازدهم شهریور ماه 1402

هنوز یک هفته از حمله سیستماتیک و بی‌سابقه عوامل سرکوب به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و برپایی کمیته انضباطی صحرایی فرمایشی نگذشته که خبر محرومیت از تحصیل و تبعید هشت دانشجوی علوم پزشکی دانشگاه تبریز که نسبت به حملات شیمیایی مدارس ایران اعتراض داشتند، پیکره دانشگاه را لرزاند.

شمشیر خشونت شما عریان است و سخن ما برا و کوتاه، هیئت حاکمه جمهوری اسلامی باید بداند، دانشگاه فراموش نمی‌کند، دانشگاه خاموش نمی‌شود. آتشی که در 16 آذر سال 1332 روشن شد، آتش جاودان است. حمله نیروهای سرکوب در روز چهارشنبه 27 اردی بهشت ماه به ساحت دانشگاه تهران و بر هم زدن کلاس‌های درس و یورش گسترده به دانشجویان و اساتید دانشکده هنرهای زیبا و تشکیل کمیته انضباطی برای دانشجویان زخم خورده و به فاصله کوتاهی از آن احکام صادره قهرآمیز برای دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز که به بهترین نحو ممکن به ایفای نقش شهروندی خود مشغول بودند را قویا محکوم می‌کنیم و به حضور چنین قهرمانان و دلاورانی در دانشگاه‌های ایران می‌بالیم. چراغ جنبش در دانشگاه‌ روشن است و خاموش نخواهد شد.

پیروز باد مقاومت شرافتمندانه دانشجویان ایران

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

سوم خرداد ماه 1402

دانشجویان فداکار در دژ استوارو سنگر تسخیر ناپذیر دانشگاه! به راستی که هر عکاس و هر هنرمند تصویرگری درصدد ترسیم شجاعت برآید، هیچ نقشی زیباتر و استوارتر از مشت‌های گره شده دختران و پسران این سرزمین که برای تحقق زندگی و آزادی و ساختن میهنی آباد، به پا خاسته اند، نخواهد یافت. دژخیمان زمان که تا دیروز نماینده‌شان را با شعار فریبنده بیایید با هم گفتگو کنیم! رهسپار خاک پاک دانشگاه کرده بود که به درستی توسط مبارزین آگاه از دانشگاه اخراج شد؛ امروز بیش از پیش چماق داران خود را روانه دانشگاه‌ها کرده‌اند تا بار دیگر به همه ثابت کنند گفتگو برای آن‌ها واژه‌ای تهی از مفهوم است. بر همه ما واضح است که این حکومت برای هیچ مسئله‌ای راه حلی ندارد و درست به همین دلیل نیز چاره‌ای جز گسیل نیروهای امنیتی سرکوب‌گر نمی‌بیند. اما مقاومت دانشجو در برابر این سرکوب‌ها حاوی پیام مهمی است که پایه‌های نظام را به شدت لرزانده است‌. سرکوب، تهدید و ارعاب دیگر کارساز نیست! در حقیقت رفتار دانشجویان مهم‌ترین تجلی شعار “یا مرگ یا آزادی” است و همه را از جمله سردمداران رژیم را به این باور رسانده که تنها نتیجه‌ی این سرکوب‌ها خریدن اندکی وقت اضافه است؛ چرا که ملت ما همان روز نخست که در واکنش به مرگ دلخراش”ژینا مهسا امینی” به خیابان‌ها آمدند در سوت پایان بازی دمیدند.

همکلاسی‌های آگاه! امروز عمده ستون‌های قدرت و صلابت حکومت فرو ریخته و یا تَرَک برداشته است. سیستم آموزشی سراسر ایدئولوژیک حکومت اسلامی که دلخوش به تربیت نسلی موافق با آرمان‌های خود بود امروز با نسلی مواجه شده است که پشیزی ارزش برای ایده‌های حاکمیت قائل نیست! حکومتی که در این چهل و اندی سال از بودجه آموزشی دانش آموزان در نقاط محروم کاسته و بودجه‌های کلان را صرف دستگاه به اصطلاح تبلیغات اسلامی و سازماندهی نهادهای مذهبی به نفع خود کرده است، امروز با زنان محجبه و مردان متشرعی مواجه شده که آن‌ها هم آشکارا، انزجار خود را از حجاب اجباری بیان می‌کنند و در کنار سایر اقشار مردم در خیابان‌ها ایستاده اند. حقیقتاً مگر می‌توان ایرانی بود اما در برابر ظلم آشکار و خشونت افسار گسیخته مغولیت مدرن آن هم با ردای دین و مذهب سکوت کرد؟ حکومت امروز قافیه را باخته است چرا که دنیای امروز دنیای رسانه‌ و شبکه‌های اجتماعی است و انحصار رسانه‌ای نظام دیگر ممکن نیست. رسانه‌ی آن‌ها با چنان بودجه هنگفت، مخاطبی ندارد. امروز تنها تکیه‌گاه حکومت، همان ماشین سرکوب از نفس افتاده و نهاد‌های نظامی است که برای حفظ نظام کفایت نمی‌کنند. توضیح این مسائل برای هیئت حاکمه سخت است اما همه ما که بیش از شش کلاس سواد داریم به نیکی می‌دانیم که هیچ بنایی بر پایه یک ستون استوار نخواهد ماند! زمانی جنبش دانشجویی ایران، دانشگاه را آخرین سنگر آزادی می‌نامید، امروز دانشگاه خط مقدم و جبهه پیشروی آزادی در سیر جنبش انقلابی مردم ایران است. حملات همه جانبه سرکوب‌گران به دانشجویان و شکسته شدن پی در پی حریم دانشگاه و تبدیل فضای امن و خانه علم و فرهنگ و گفتمان منطقی به میدان جنگ را محکوم می‌کنیم و مقابله سرافرازانه با توحش سرکوب را ارج می‌نهیم. یاران دربندمان را از یاد نبرده‌ایم و راه ایشان را ادامه می‌دهیم. کشته شدگان ما نه تنها عامل ترس ما نیستند، بلکه آن‌ها را اخگرانی پیوسته به آتش جاودان جنبش دانشجویی ایران می‌دانیم که دهه‌ها برای مام میهن در جبهه حق وخیر جنگیده است.

جنبش اجتماعی ملت شریف ایران را عاری از هرگونه خشونت سیستماتیک و سازمان‌دهی شده می‌دانیم و معتقدیم نجابت و شرافت مردم ایران در برابر چنین خشونت عریانی، حتی در دفاع از خودشان ستودنی است. مردم را دو عامل گرد هم می‌آورد: خشونت و رضایت. امروز خشم مردم پرچم کاوه را به دادخواهی بلند کرده و میلیون‌ها ایرانی با هر مرام و عقیده و مسلک را در سراسر جهان در زیر لوای خود جمع کرده است. طبیعی و بدیهی است که خروش هر ملتی در برابر چنین خشونت عریان و آشکاری گاهی ممکن است با زبان نا سزا همراه شود. ما اعضای سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران با تأکید بر مبارزه‌ی شرافتمندانه و حفظ ادب و بر منش مبارزه خشونت پرهیز که تا به امروز ملت ایران به خوبی در آن گام برداشته، اعلام می‌داریم فریاد تند وناسزا به خشونت گران ،عکس العملی طبیعی در برابر خشونت عریان وشدید آنهاست.

در این شرایط خفقان که عزیزترین فرزندان این مرز و بوم به صلح‌آمیزترین شکل ممکن در حال پاسداری از خود و هم‌وطنان ‌شان هستند، صداهایی در اطراف، دانسته یا نادانسته آن‌ها را به “دامن زدن به چرخه‌ی خشونت” متهم می‌کنند. حال آن‌که هیچ ملتی را در تاریخ نمی‌توان یافت که چنین مسالمت‌آمیز برای پاسداری از مال، جان و آشیانه خود در مقابل سربازان تا بن دندان مسلح به پا خاسته باشند. امروزه که دانشجویان این سرزمین چنین سربلند در مقابل لشکر ظلم و ستم ایستاده‌اند، هرگونه تضعیف و تخطئه‌ی جنبش آن‌ها را برنامه‌ای در راستای توجیه سرکوب از جانب حاکمیت جبار دانسته و آن را شدیداً محکوم می‌کنیم.

مبارزات دانشجویی ما یادآور این پیام دکتر مصدق به سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران است: «اکنون بسیار خوشوقتم که این فداکاری بی‌اثر نبود و شما جوانان و جمعیّت‌های وطن‌پرست در راه آزادی و استقلال ایران از هر گونه فداکاری دریغ ننموده و از همه چیز خود گذشته‌اید برای این‌که هدف ملّت ایران را حفظ کنید.» از همین روی همراهان شما در سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران به پاس فداکاری‌‌ها، به یاد هم‌رزمان دربندمان و برای اشک مادران و فرزندان داغدیده وطن، از دانشجویان می‌خواهیم تا پیروزی نهایی با اتحاد در کنار هم بایستیم.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

تهران-پانزدهم آبان ماه 1401