در اوایل دی ماه 98 اپیدمی ویروس کرونا از شهر ووهان چین آغاز شد و به سرعت تبدیل به پاندمی یا همه گیری جهانی گردید. این پاندمی از خیلی جهات در دنیا منحصر به فرد و بی سابقه بوده و هست . همه گیری‌های وبا و طاعون در قرون گذشته، هیچگاه چنین ابعاد گسترده ای که 5 قاره جهان را درهم نوردد، پیدا نکردند. اپیدمی آنفلوانزای معروف به اسپانیایی در سال 1918 با وجود مرگ و میر فراوان، گسترش جهانی به شکل پاندمی کنونی را تجربه نکرد و در دهه های اخیر سارس ( سندرم حاد تنفسی ) در سال 2002 و مرس ( سندرم تنفسی خاورمیانه ) در سال2012 و ابولا ( تب عفونی خونریزی دهنده ) که در سال 1976 شروع شد و در سال 2014 موجب اپیدمی در غرب آفریقا گردید ، هیچکدام این ابعاد وسیع را نیافتند. بنا بر این بیماری کووید19 را باید یک تجربه جدید و شوم برای جامعه بشری به حساب آورد.
با پیدایش بیماری کووید19 ، چین برای جلوگیری از انتشار ویروس، شهر ده میلیون نفری ووهان را قرنطینه نموده و ورود و خروج افراد از این شهر را به شدت جلوگیری نمود و در داخل شهر نیز ساکنین را از خارج شدن از منازلشان ممنوع کرد. البته باید گفت که دولت چین، آب آشامیدنی و مواد غذایی را به دست همه شهروندان در منازلشان رسانید. با این اقدامات چین توانست تا حدود زیادی گسترش عفونت ویروسی را مهار و کنترل کند. اما عامل بیماری که نوعی ویروس از خانواده کرونا است، به علت ندانم کاری حکومت و بی کفایتی مسئولان، خیلی سریع به ایران وارد شد . در ابتدا مواردی از بیماری در شهر قم و سپس در تهران تشخیص داده شد. حداقل در اوایل بهمن 98 گزارشات مسئولین بهداشت و درمان قم راجع به ظهور بیماری، به مسئولین کشوری ذیربط ارسال گردید. اما مسئولین با ملاحظاتی حقیر، به این گزارش‌ها توجهی نکرده و با پیشنهاد قرنطینه کردن قم نیز موافقت ننمودند و در نتیجه این پاندمی خطرناک توانست در همه جای ایران پراکنده گردد.
امروز که بیش از 8 ماه از بروز و ظهور این همه گیری جهانی گذشته، جهان پزشکی در برخورد با این بیماری به این جمع بندی رسیده است که اولا برای این بیماری داروی موثر و قطعی وجود ندارد و ثانیا واکسن موثر هنوز به مرحله استفاده عملی نرسیده است. بنا بر این تنها وسیله مقابله با این بیماری، پیشگیری و قطع زنجیره انتشار آن است و بدین منظور، قطع ارتباط افراد از هم و خودداری از تشکیل هر گونه تجمعات انسانی، مهمترین اقدام است. البته این اقدام مهم، هم تصمیم قاطع حکومت و هم تامین مالی قشرهای ضعیف جامعه را از طرف آن می‌طلبد.
اکنون پیشنهاد این است که مجالس جشن و میهمانی، مجالس ترحیم و عزاداری، تشکیل کلاس‌های حضوری، برپایی نمازهای جماعت، حضور جمعیت در زیارتگاه‌ها ، برگزاری آزمون‌های دانشگاهی و مراسم عزاداری دسته جمعی همگی باید لغو شوند. از مسافرت‌های بین شهری جلوگیری گردد. مغازه‌ها و مشاغل و مراکز خریدهای غیر ضروری تعطیل شوند. شهروندان حتی المقدور در خانه بمانند. استفاده از ماسک باید برای همه اجباری شود. استفاده از دستکش مناسب و شستن مرتب دست‌ها و رعایت فاصله فیزیکی اقداماتی است که می‌تواند از گسترش و تداوم این بیماری خطرناک جلو گیری نماید.
هشدار می دهیم که عدم توجه به این پیشنهادات فجایعی سنگین به دنبال خواهد داشت .
پانزدهم مرداد ماه 1399
از طرف سازمان پزشکان جبهه ملی ایران
دکتر جهانشاه برومند – دکتر علی حاج قاسمعلی – دکتر منوچهر خلیل زاده مقدم – دکتر منوچهر سرداری – دکتر رضا گل نراقی – دکتر رضا لامع –دکتر بیژن ملک احمدی – دکتر حسین موسویان – پروفسور صادق مسرت – دکتر حسین مجتهدی – دکتر شهرام مهدوی – دکتر مجتبی نیک نژاد – دکتر شکرالله یوسفی