دسته: اعلاميه و بيانيه

هر آنجا که زور وقلدری هست، مقاومت هم هست. هر کجا که ظلم وستم هست، مبارزه حق طلبانه هم هست و هر جا استبداد و دیکتاتوری هست، جنبش آزادیخواهانه هم هست.

تبار آزادی خواهی و عدالت‌طلبی، تباری به بلندای تاریخ خون‌بار جهل و ستم است، تباری به بلندای تاریخ انسان. این مبارزه طولانی و خونین، هربار به زبان‌های گوناگون و هر روز در لباسی متفاوت ظاهر می‌شود، اما جنگ همواره یک‌سان ا‌ست: تلاش برای برقراری دولتی ملی، استقرار حاکمیت قانون ذیل نظام جمهوری و به رسمیت شناختن حقوق بشر.

نام‌ها دگرگون می شوند، چهره‌ها می‌آیند و می‌روند. آنچه پابرجا مانده، سنت دیرینه انسان‌سوزی و خونخواریست که اتحاد نامقدس سلطنت طلبان تاجدارو دین گرایان عمامه بر سر را بر سر یک سفره می‌نشاند و هر بار ستاره‌ ها را از آسمان به زیر خاک می کشاند.

روزی به دست ارتش مهاجم «خدا، شاه، میهن»، به نام نامی امنیت و تمدن بزرگ و برای حفاظت از دیکتاتوری شاه و روزی به دست سپاه مرگ و هدم، به پاسداری از سلطه قدیمی‌ترین و حقیرترینِ پسماندهای ایدئولوژی فلاکت و بردگی.

در این مبارزه خونین دانشجویان سهمی سترگ و سنگین دارند. ۱۶ آذر 32و ۱۸ تیر78 برای ما گلوگاه‌هایی تاریخی هستند؛ میعادگاه‌هایی که تمام نسل‌های این تبار دلیر پرور را بر سر یک عهد و پیمان گرد هم می‌آورند. عهد و پیمانی برای تدفین هر شکل و فرمی از ستم که تحت لوای مذهب‌سازی و فلسفه‌بازی، به تئوریزه و تزیین کردن ظلم و ستم می پردازد و رسالت دانشگاه نیز همین است: زدودن غبار ستم از چهره‌ی جامعه ستم‌دیده.

در راستای این سفسطه‌گریست که نیروهای واپسگرا تلاش میکنند آن را به چیزی ضد خود تبدیل کنند تا در نهایت راه برای مصادره آن به نفع شاه یا ملا باز شود. به این طریق است که «رهایی از ستم نفس گیر سلطنت» یا «رهایی از سلطه فراگیر و خفقان‌آور آخوند» بلافاصله به «اطاعت از ولایت» یا «بازگشت به آغوش شاه» تعبیر و ختم می‌شود. اما ۱۶ آذر چیزی نیست جز یک لحظه. لحظه‌ای از تاریخ متداوم مبارزه با دیکتاتوری‌های دست نشانده شاه و ملا و چیزی نیست جز نقد توامان زمین و آسمان، و سرانجام چیزی نیست جز سرنگونی و اسقاط ه‍رآنچه که ساخته خود انسان است و اکنون بر گرده او سوار شده است؛ تا انسان، آن موجودیت شایسته احترام و آن فرجام خجسته تاریخ از زیر آوار هزاره‌ها شقاوت و وحشی‌گری سر برکشد.راه نجات ما کسب آزادی و استقلال و جدا کردن دین از حکومت و استقرار حاکمیت ملی است.

سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

16 آذر ماه ۱۴۰۲

خانم راحله راحمی پور را آزاد کنید

بانو راحله راحمی‌پور از خانواده ی اعدام‌شدگان دهه ۶۰  پس از احضار به دادسرای زندان اوین در روز ۲۷ آبان ماه جهت  اجرای حکم  شش سال و دو ماه حبس، (که پنج سال آن قابل اجراست)، به زندان مذکور انتقال یافت.

این در حالی است که بانو راحمی‌پور ۷۲ سال سن دارد و طبق نظر  پزشکان معالج به‌دلیل بیماری های عدیده شرایط تحمل زندان را ندارد.

اتهام ناحق وارده به بانو راحمی ‌پور تبلیغ علیه نظام به‌دلیل پیگیری‌ بی وقفه ایشان جهت روشن شدن سرنوشت برادرزاده‌ ی خود، که پس از تولد در داخل زندان اوین،  متاسفانه مفقودگردیده، می‌باشد.

سازمان زنان جبهه ملی ایران ضمن اظهار تأسف از این اقدام ناروا  ، امیدوار است مسئولان و ضابطین قضایی کشور با توجه به شرایط نامطلوب جسمانی  ایشان ،  و لحاظ این واقعیت  ‌که پرسش‌ و پیگیری سرنوشت مبهم و نامعلوم فرزند معصوم برادر، یک وظیفه ی غیرقابل انکار برای هر خواهری می باشد ، اقدامات مشارالیه در این راستا را غیر قانونی تلقی ننمایند. همچنین امیدوار است با برررسی مجدد، لکن بیطرفانه  پرونده ی بانو راحمی پور ،  حکم صادره  برای ایشان مورد  تجدید نظر قرار گرفته  تا نهایتا موجبات  آزادی بدون قید و‌شرط ایشان‌ هر چه سریعتر فراهم آید.

برقراری عدالت  بدون شک  موثرترین  عامل در حفظ ثبات هر جامعه ی پویایی است که مدعی دفاع و  صیانت از حقوق شهروندان خود می باشد.

سازمان زنان جبهه ملی ایران

تهران- سی ام آبان ماه ۱۴۰۲

امروز صبح جمعه ۱۹ آبان ۱۴۰۲ عده ای از اعضای جبهه ملی ایران همراه برخی شخصیت های سیاسی ملی به مناسبت شصت و نهمین سالروز شهادت دکتر حسین فاطمی در گورستان ابن بابویه حضور یافته و مزار آن شهید بزرگ جبهه ملی ایران را گل باران کردند. این مراسم با پخش سرود جبهه ملی آغاز شد.

در این مراسم آقای دکتر محسن فرشاد عضو هیات رهبری اجرائی و سخنگوی جبهه ملی، آقای دکتر سیف زاده از کانون مدافعان حقوق بشر ، خانم حسینی از طرف سازمان زنان جبهه ملی ایران و آقای دکتر حسین موسویان رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایران ، هر یک بیاناتی در باره زندگی و مبارزات  دکتر حسین فاطمی ایراد نمودند.

همچنین در این مراسم آقای مهندس محمد اسدی عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران شعری در خصوص دکتر فاطمی قرائت کرده و در پایان سرود « ای ایران » توسط حاضران همخوانی گردید.شرح کامل این مراسم متعاقبا منتشر خواهد گردید.
روابط عمومی جبهه ملی ایران
جمعه ۱۹ آبان ۱۴۰۲

هنوز از سالگرد کشته شدن مهسا، دختر ایران چیزی نگذشته است، که داغ دیگری بر دل‌های ما نهادند و خبر دهشتناک درگذشت «آرمیتا گراوند» را که ۲۸ روز تمام امیدوار بودیم هرگز از راه نرسد اعلام کردند. داغ‌هایمان را مدام تازه می‌کنند که فراموش نکنیم و بر زخم‌هایمان نمک می‌پاشند تا مبادا خشم‌مان فرو بنشیند. اینگونه است که جامعه‌ی هنری ایران، به مانند بخش بزرگی از دیگر شهروندان کشور به ستوه آمده است.

در روزهایی که ایرانیان به جرم مشارکت در جنبشی تماما مدنی با مطالباتی انسانی مورد یورش سرکوب‌گران قرار گرفتند، بسیاری از هنرمندان تلاش کردند با ایستادن در کنار مردم، به زبان گویای جامعه‌ی خود بدل شوند تا اگر قادر به تسکین دردهای‌شان نیستند، دست‌کم هم‌درد و همراه آنان باشند. حال به تقاص این همراهی، و در شرایطی که خبر مرگ‌های تکان‌ده و غیرقابل هضم کارگردانان برجسته‌ی کشور، (کیومرث پوراحمد و داریوش مهرجویی) بار دیگر سایه‌ی ناامنی را بر سر جامعه‌ی هنری افکنده، وزیر ارشادگر بی‌فرهنگ، به جای دلجویی و حمایت از هنرمندان آزاده‌ی کشور، آنان را به ممنوع‌الکاری بابت رهایی از قید سرکوبگرانه‌ی حجاب اجباری تهدید می‌کند.

شما که هستید که برای هنر فرمان‌نامه صادر می‌کنید؟ در چه جهل مرکبی به سر می‌برید که این‌چنین با روح آزاده‌ی هنر بیگانه هستید؟ هنر، آن است که هنرمند با آزادی و اختیار کامل به بروز خلاقانه‌ی باورها و احساساتش بپردازد. با سرکوب و حذف هنرمندان خلاق و آزاد، شما صاحب منصبان ،صاحب کدام تشکیلات و تشریفات خواهید بود؟

با این کلام‌ بدآهنگ‌تان که رنگ و بوی چکمه‌های نظامی دارد و بهره‌ای از لطافت دل‌نواز هنری نبرده، گوش‌‌های ما را می‌خراشید، همان‌گونه که روح‌ و جسم‌مان را سال‌ها آزرده‌اید، اما بی‌شک هیچ راهی به جهان هنر نخواهید داشت؛ شما یکسر از جنس دیگری هستید: یادآور میراث شوم صدها سال بدگهران بی‌فرهنگ و هنرستیز.

سازمان هنرمندان و نویسندگان جبهه‌ی ملی ایران، تمام قد در کنار هنرمندان نجیب و آزاده‌ی این کشور می‌ایستد؛ همانان که با وجدان و تعهدی که جامعه‌ی ایرانی از آنان توقع دارد، بر سر پیمان شرافتمندانه‌ی خود برای حفاظت از راستی، یکرنگی، آزادگی و انسانیت ایستاده‌اند و می‌خواهند یک بار برای همیشه پرده‌های ریاکاری را کنار بگذارند. این صراحت و ایستادگی بر سر حقوق بدیهی و اصول انسانی زندگی هر شهروند، درسی است که ما همگی از جنبش زیبا، هنرمندانه و پیشرو «زن، زندگی، آزادی» آموخته‌ایم و بر سر تداوم این راه با تمامی هم‌وطنان خود پیمان بسته‌ایم.

سازمان هنرمندان و نویسندگان جبهه ملی ایران

تهران –نهم آبان 1402 خورشیدی

از شمار دو چشم یک تن کم                 وز شمار خرد هزاران بیش

دکتر باقر قدیری اصلی پیرو دیر پای راه مصدق،استاد فرهیخته دانشگاه، دبیرکل فقید حزب ایران و عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران، چهره در نقاب خاک کشید و به ابدیت پیوست.

ما درگذشت این استاد گرانمایه را به خانواده ارجمند ایشان،جامعه اقتصاد دانان کشور،اساتید دانشگاه و اعضاء و هواداران جبهه ملی ایران تسلیت می گوییم و به روان پاکش درود می فرستیم.

یادش گرامی و نامش جاویدان باد

شورای مرکزی جبهه ملی ایران

           تهران-نهم آبان ماه 1402

«…آن‌ جا که چون ناقوسِ عزا به نوا درآید کمتر می‌پرسند که از برای کیست، و عمر نیک‌ مردمان کوتاه‌ تر از عمر گُلی ا‌ست که بر کلاه می ‌زنند. و می‌ میرند پیش از آنکه بیماری گریبان‌ گیرشان شود.»

خبر کشته شدن پر ابهام و پررمز وراز آرمیتا گراوند،نو جوان دیگری از خانواده ملت ایران توسط مزدوران جنایت‌کار، هم‌چون خنجری زهرآلود بر پیکر افرادی که صادقانه دل در گرو میهن و ازادی و آبادی آن دارند، نشست. این حادثه تاسف انگیز در حالیست که حکومت تمام دارایی‌های ملت ایران را به یغما برده و آن را صرف کشتن انسان ها در درون و بیرون مرزهای مقدس این سرزمین می‌کند وبه فقر و درماندگی وبحران معیشتی ملت بزرگ ایران کمترین اعتنایی ندارد وعمل کردی را دنبال می کند که سرانجامی جز قتل، غارت و تجاوزبا خود به ارمغان نمی‌آورد. این رفتارجلادانی است که که کودکان را کشته، زنان را به مسلخ برده و مردان را بالای چوبه دار می‌کشند؛ بلکه با خون‌جوانان وطن بتوانند درخت خشکیده و بی‌حاصل اقتدار ننگین‌شان را آبیاری کرده و چند صباحی بیشتر به عمر نکبت بارشان ادامه دهند. مطمئنا دیرزمانی نمی‌پاید که دوباره آتش خشم این ملت شریف شعله‌ور شود و دامان این قوم را نیز شعله‌ور سازد. آن زمانی که سردمداران این رژیم طوفان بدروند و از صلح‌طلبان نیز کاری جز تماشای آن کارزار بر نیاید.

به امید روزی که هیچ دختری در راه مدرسه کشته نشود، هیچ شخصی از حقوق بنیادینش محروم نماند، چشمان هیچ مادری به اشک‌های ناشی از فراق فرزندش تر نشود. کودکان بتوانند کودکی کنند و سر از گورستان در نیاورند. و به‌طور خلاصه، به امید روزی که استبداد و دیکتاتوری بر این سرزمین حکم نراند و ملت شریف ایران بتواند بر سرنوشت خود مسلط شده و  طعم آزادی و استقلال و دولت ملی را بچشد.

یاد آرمیتا گراوند،آن نو جوان عزیز از دست‌رفته را گرامی می‌داریم و بار دیگر یادآور می‌شویم که این اراده ملت شریف ایران است که می‌تواند سرنوشت خود را تغییر دهد و ما ملیون وطن خواه از اراده آن‌ها پشتیبانی کرده و در این راه و در راستای برقراری حاکمیتی ملی که توانایی تامین آزادی و استقلال این مرز و بوم را داشته باشد، همراه کوچکی برای این ملت بزرگ خواهیم بود.

  سازمان دانشجویان جبهه ملی ایران

  سازمان جوانان جبهه ملی ایران

هفتم آبان ۱۴۰۲