دسته: برجسته ترین ها

درست در آستانه ی بیست و یکم آذرماه 99 روز ملی آزادی آذربایجان و رهایی هم میهنان شریف و گران قدر و میهن دوست آذری از یوغ متجاوزان روسی که عیدی مبارک برای همه ی ملت ایران و باشندگان این کهن مرز و بوم است، دروغ گویی و تحریف آقای اردوغان ، فردی که در توهم احیای سلطنت شوونیستی و واپسگرای عثمانی است و کنش های متجاوزانه و مداخله هایش در منطقه در تضاد با عرف دیپلماتیک و تعدی به منافع ملی کشورهای منطقه است، پرسش برانگیز شد. هرچند سخنان ایشان آن قدر  بی بنیاد و عاری از حقیقت است، که در فضای سیاست منطقه هیچ جایگاهی نمی یابد. هذیان هایی از این دست شاید برای خوشایند گرگ های خاکستری مفید آید اما در حوزه ی پرافتخار تمدن ایرانی و خطه ی دانش خیز و فرهنگ ساز آذربایجان، مهد زردشت و سردار دلاور آتروپات، ستارخان و بابک و خیابانی، نظامی و خاقانی و قطران تا شهریار و یحیی ذکا و ظهیرنژاد ها و  باکری ها و بسیاری دیگر، و هزاران شهید ایثار گر آذری که در جریان جنگ عراق ، جان خود را در راه حفظ تمامیت ارضی ایران فدا کردند ، جایی نخواهد یافت. این کهن سرزمین پاره ی جدایی ناپذیر ایران با نام دوهزار و پانصد ساله اش، که نشانی از عثمان و عثمانی نبود، آتورپاتکان، حمله ی مغول و ایلغار عثمانیان و روس های تزاری و شوروی را از سر گذرانده و نقش فرهنگ سازش را برای سراسر ایران حفظ کرده است. مطلبی که نه فقط محققان برجسته ی ایرانی، بلکه سردنیس راس انگلیسی ، میلر ایران شناس روسی ، پروفسور مرکورات خاورشناس آلمانی ، ریچارد فرای ایران شناس آمریکایی و گریشمن همه بر صحت علمی آن مهر تایید نهاده اند . در متون کهن نیز چون فروردین یشت پاره ی 102 نام آترپات بر زردشت که فرزند این خطه است اطلاق گردیده است. آقای اردوغان باید بداند عرصه ی ایران قره باغ نیست که با مداخله و حمایت از کشتار و جنگ بخواهد خود را مطرح سازد. زبان ترکی و فرهنگ آذری در تعامل با تمام مولفه های دیگر فرهنگ ایرانی شکوفا ساز جامعه ای متکثر است. نمونه ی آن اشعار زیبای استاد شهریار به ترکی نظیر شاهکاری چون حیدربابا است که در سراسر ایران این شعر یا موسیقی ها و ترانه های ترکی مورد اقبال همه ی باشندگان این مرز و بوم است .

ضروری است به کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی نیز متذکر شویم ، فقط به توییتر و احضار سفیر بسنده نکنند و با این جسارت بزرگ برخورد دیپلماتیک قاطعی داشته باشند. و با اعتراض به این یاوه گویی ها در  رسانه های بین المللی و نزد افکار عمومی جهانیان ، رئیس جمهور متوهم ترکیه را بیش از پیش رسوا نمایند .  و نیز به حکمرانان جمهوری اسلامی  هشدار می دهیم که از تجاوز به حقوق و آزادی های اساسی و اولیه ملت ایران ، از جمله مردم غیور و میهن دوست آذربایجان دست بردارند تا زمینه برای تک وتاخت گروهی اندک از بیوطنان خائنی که ممکن است به یاوه گویی های امثال اردوغان اعتنا کنند فراهم نگردد . زیر پا نهادن حقوق ملت  و بر خورد خشونت آمیزبا مردم ، و سوء سیاست ها و سوء مدیریت ها و فساد های گسترده که زندگی را برای ملت ایران غیر قابل تحمل نموده  ، عوامل بستر ساز برای تحرکات تجزیه طلبانه است .

سخن را با کلامی از شاعر گران قدر آذری استاد شهریار به پایان می بریم .

تا باشد آذربایجان پیوند ایران است و بس

آزاد باش ‌ای خطۀ آباد آذربایجان

22 آذر ماه 1399

تهران – هیات رهبری اجرائی جبهه ملی ایران

از شمار دوچشم یک تن کم                      وز شمار خرد هزاران بیش

با دریغ و تاسف بی کران ، در گذشت آزاد مرد میهن دوست و پیرو دیرپای راه دکتر محمد مصدق و عضو قدیمی جبهه ملی ایران ، آقای دکتر محمد ملکی را به فرزندان گرامی ایشان و خاندان گرانقدر ملکی و به همه ی آزادیخواهان و وطن دوستان ایران تسلیت می گوییم .

او در تمام عمر بر سر آرمانش ایستادگی نمود  و برای آزادی و استقلال ایران تلاش کرد .

روانش شاد و راهش پر رهرو باد .

دوازدهم آذر ماه 1399

تهران – شورای مرکزی جبهه ملی ایران

دکتر ابراهیم احدی – بانو فرشید افشار – الهه امیر انتظام – فرهاد امیر ابراهیمی –مهندس مرتضی بدیعی – پوراندخت برومند – دکتر جهانشاه برومند – فرهاد بیشه ای –دکتر علی حاج قاسمعلی –مهندس هوتن دولتی – فرید دهدزی –  حسین ریاحی  – مهندس مسعود صالحی – مسعود صفاریان – پیام صفی پور – دکتر رضا گل نراقی – دکتر محسن فرشاد یکتا – اصغر فنی پور – دکتر باقر قدیری اصلی – پریچهر مبشری – دکتر حسین مجتهدی- مهندس علی محمدی – پروفسور صادق مسرت – ضیاء مصباح – منوچهر ملک قاسمی – محمد حسین ملک ختایی – محمد ملک خانی –دکتر آذین موحد – ابراهیم منتصری- دکتر حسین موسویان – جمشید میرعمادی –   دکتر پژمان میرکریمی زراسوند – ابوالفضل نیماوری – دکتر جمشید وحیدا

بی گمان تروریسم و کشتن افراد انسانی در هر شکل و به هر بهانه ای در تضاد کامل با موازین حقوق بشری است. زیرا که حق حیات ، مهمترین و اولین حق هر انسان است . با نگاهی به قطعنامه ها ی دو دهه اخیر شورای امنیت و اعلامیه مجمع عمومی با موضوع اقدامات براي حذف تروریسم بین المللی (قطعنامه 60/49)، قطعنامه های کمیسیون حقوق بشر، و قطعنامه هاي  شورای حقوق بشر، چنین دریافت می شود، که اجماعی بین المللی بر آن است، که پدیده ی ضد انسانی ترور در هر جامه ای و به هر نامی و با هر توجیه ایدیولوژیکی موجب آسیب جدی و گاه جبران ناپذیر به حقوق بشر، دموکراسی و حاکمیت قانون است و ارزش هایی را هدف قرار می دهد که در قلب منشور ملل متحد و دیگر اسناد بین المللی جای دارند.ارزش هایی چون احترام به حقوق بشر ، حاکمیت قانون و کرامت انسانی . تروریسم سد دستیابی به شیوه های دیپلماتیک حل اختلافات و مصالحه و مسالمت جویی است. اقدامات ترور محور ضد اخلاقیات مورد پذیرش مردمان سراسر جهان است، اخلاقیاتی که در موازین حقوق بشری مورد تاکیدند، نظیر حق حیات و آزادي، عدم تهدید برای تمامیت جسمانی و روانی و محوریت بخشی به کرامت انسانی در تمام اقدامات سیاسی و اجتماعی . تروریسم در هر قالب و آیین و اندیشه ای در فضای گفتمانی امروز جهان با هر بر چسب ولو به ظاهر مقدسی، صلح و امنیت را به مخاطره می اندازد ، تهدیدکننده توسعه ی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادي و پویایی جوامع مدنی در راستای تکثرگرایی است  ،  و در خدمت تغذیه ی گروه های تمامیت خواه و سرکوبگر برای توجیه اقدامات فرا قانونیشان میباشد . متاسفانه این رخداد شوم در تاریخ هفتم آذرماه 99 بار دیگر در ایران رخ داد و مانورهای سیاسی نخست وزیر اسراییل و رییس جمهور آمریکا حکایت از آن دارد، که مسئولیت ترور بر عهده ی اسراییل است. نخست وزیر اسراییل که با پرونده های متعدد فساد مالی رسما متهم است و ناکارآمدیش موجب اعتراض های گسترده ی مردم اسراییل است و در دوران صدارتش تخلف های گسترده در رابطه با نقض فاحش موازین حقوق بشری و نیز حقوق بین الملل(در رابطه با شهرک سازی ها) به ویژه در پیوند با فلسطینیان داشته است و با وجود ایجاب بین المللی تا کنون به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای( ان ، پی ، تی) نپیوسته است ولی مدعی فشار هسته ای بر دیگر کشورهاست، به این جنایت در کشوری دیگر دست می زند و رییس جمهور آمریکا که روزهای پایانی دولتش را می گذراند، به جای محکوم کردن ، این خبر را بازنشر می دهد . البته واضح است که این اعمال حاکمان ارتباطی با ملت هایشان ندارد و بر عهده ی آنان نیست و اعتراضات گسترده ی آنان به این حاکمان نشانگر عدم تایید ایشان در ملت های شریف این دو کشور است.

البته این رویداد جنایت بار ، این سئوال را هم به ذهن هر ایرانی متبادر می کند که چگونه است که حکومت جمهوری اسلامی با داشتن وزارت اطلاعات عریض و طویل و با وجود سازمان اطلاعات سپاه پاسداران با ادعای اشراف بر همه امور کشور ، باز هم تیم های تروریستی چندین نفره ، در روز روشن و به این آسانی موفق می شوند مهمترین شخصیت دانش اتمی کشور آقای محسن فخری زاده مهابادی و تیم محافظان وی را ترور نمایند . یا آن طور که در رسانه ها منعکس گردیده موفق می شوند ، هزاران برگ اسناد محرمانه ی نظامی را در کامیون بار زده و از کشور خارج نمایند . آیا وظیفه این نهاد های اطلاعاتی امنیتی فقط سرکوب و بر خورد خشونت آمیز با آزادیخواهان و حق طلبانی چون کارگران و معلمان و دانشجویان و اجرای پروژه هایی چون قتل های نفرت انگیز زنجیره ای است ؟

حکومت جمهوری اسلامی نیز موظف است، از اقدامات و موضع گیری ها  و شعارهایی که در صحنه ی بین المللی، جایگاه ایران را لطمه می زند، اجتناب ورزد، تا مجالی به فرصت طلبان برای نقض حریم این کشور داده نشود. اگر فضای سیاسی کشور گشوده بود و گروه های مستقل امکان فعالیت داشتند و آزادی بیان و پس از بیان در فضای عمومی و امکان مشارکت آزاد سیاسی در رفاهی نسبی برای ملت فراهم بود، به یقین چنین کشورهایی به خود اجازه نمی دادند، که گستاخانه حریم این مرز و بوم را زیرپا نهند و آشکارا به جرم خود ببالند.

جبهه ی ملی ایران ترور و تروریسم را توسط هر کشور و گروه و جریانی با هر توجیهی در هر شرایطی محکوم و مردود می شمارد و آن را آفتی برای بالندگی جامعه در مسیر دموکراسی و حاکمیت قانون می داند. جبهه ملی ایران به قدرت مداران جمهوری اسلامی نیز هشدار می دهد که در شرایط فعلی که توازن قدرت در منطقه دچار تحولات عمده ای گردیده و در حالیکه دولت آمریکا در آستانه تغییر قرار دارد ، از دست زدن به هرگونه اقدام تلافی جویانه و هر عکس العمل عجولانه و نسنجیده پرهیز نماید و آگاه باشد که این توطئه ها به احتمال زیاد از طرف دشمنان منطقه ای ، برای کشاندن ایران به حوادثی که انتهای آن روشن نیست طراحی گردیده و ممکن است گام نهادن در دام آنان با آسیب خوردن به امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور همراه گردد .

هشتم آذر ماه 1399 خورشیدی

تهران – شورای مرکزی جبهه ملی ایران

یکم آذر ماه امسال،  بیست ودومین سالگشت دشنه آجین شدن پویندگان سرفراز راه  آزادی و استقلال ایران یا راه دکتر محمد مصدق، شهیدان پروانه و داریوش فروهر به دست جنایتکاران کوردل است. پروانه و داریوش فروهر از آغاز جوانی به نهضت ملی ایران پیوستند و در برابر استبداد و سلطه ی بیگانه و برای دموکراسی و استقرار حاکمیت ملی به پیکار پرداختند و جان خود را در راه آرمان های میهن گرایانه و ملت باورانه فدا نمودند. اما حماسه ای جاودان در تاریخ ایران زمین از خود به یادگار نهادند. آنان تا واپسین دم حیات در حزب ملت ایران همراه با هم اندیشانشان شجاعانه و خردمندانه از تلاش برای منافع ملی دست نکشیدند. دریغا که 22 سال پس از شهادت آن ها و نیز محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، فرهیختگان کانون نویسندگان ایران و دیگرانی که نامشان در پرونده آورده نشده ، هم چنان پرونده ی این جنایات هولناک سازمان یافته توسط  بخشی از حاکمیت، گشوده مانده و به سرانجامی نرسیده است و پرسش های بی شمار افکار عمومی پاسخی در خور نگرفته است و قریب یک دهه است که اجازه ی برگزاری مراسم یادبود رسمی نیز به دوستداران و بازماندگان آنان داده نشده است.

بانوی شجاع و حقگرا پرستو فروهر در طول این سال ها با همراهی حقوقدانان برجسته، پیگیر این پرونده بوده و پیوسته یادآور شده است ، “داد خواهیم این بیداد را”.

جبهه‌ی ملی ایران ضمن گرامیداشت یاد آن شهیدان گرانقدر بر ضرورت پاسخگویی مقامات مسوول در قبال نقاط مبهم این پرونده ی ملی تاکید می ورزد و خواهان آن است که  برای مبارزه ی ریشه ای با خشونت و خودکامگی به ویژه خشونت سازمان یافته ی مستظهر به حمایت صاحبان قدرت و پیشگیری از باز تولید آن، قضاتی بی طرف در دادگاه هایی علنی با حضور حقوقدانان و وکلای خوشنام و ناوابسته به حاکمیت، امکان پیگیری حقوقی این مساله را بیابند و ملت ایران را در جریان نتایج آن قرار دهند.           

سی ام آبان ماه 1399 خورشیدی        

تهران – شورای مرکزی جبهه ملی ایران

در پی اعلام افزایش ناگهانی و نا معقول قیمت بنزین درنیمه شب 24 آبان ماه 98، خیزش اعتراضی عمومی در سراسر کشور آغاز شد .  اگراین طرح  به گونه ای کارشناسانه و مدیریت شده با لحاظ کردن مشکلات معیشتی هم میهنانی که از اقشار آسیب پذیر جامعه هستند و اشتغالشان وابسته به خودرو و مصرف بنزین است و نیز مهار افزایش کاذب قیمت ها، در روندی تدریجی و برنامه ریزی شده توسط کارشناسان متخصص حوزه های اقتصادی و اجتماعی صورت می گرفت و مردم و نمایندگانشان در فرایند تصمیم گیری امکان تبادل نظر و تاثیر در چگونگی انجام آن را می یافتند، شاید می توانست برای اقتصاد و محیط زیست مفید واقع شود، بر اساس بی تدبیری و ندانم کاری دست اندرکاران و به رسمیت نشناختن جایگاه ملت، به ناگهان و بدون برنامه ریزی تخصصی و کارشناسانه و به شکلی غیر قانونی و با تصمیم سران سه قوه که فاقد هرگونه  جایگاه قانونی برای این تصمیم هستند ،اعلام شد و اقشار مختلف مردم را جریحه دار ساخت و اعتراض هایی را در پایتخت و بسیاری دیگراز شهر ها برانگیخت. در تمام کشورهای دموکراتیک اقشار و اصناف و احزاب و دیگر گروه های اجتماعی امکان قانونی دارند، که با حمایت وزارت کشور و نیروی انتظامی شدیدترین اعتراضات را به گونه ای مدنی نسبت به تصمیمات هیات حاکمه ابراز دارند و صدای خود را به سکانداران قدرت که با رای آنان ، جایگاه یافته اند یا حتی برگزیده ی آنان نیستند اما پس از قدرت موظف به تامین منافع ملی و حقوق مدنی تمام باشندگان آن مرز و بوم هستند، برسانند. در کنوانسیون های بین المللی از جمله اعلامیه حقوق بشر ماده ی بیست ، آزادی اجتماعات قید شده است و بعدتر در منشور و نیزبه طور کلی  موازین حقوق بشری شاهد آنیم که بر این حق مدنی پای فشرده می شود. حتی در قانون اساسی جمهوری اسلامی که مشکلاتی جدی هم دارد، در اصل بیست و هفتم آزادی اجتماعات تصریح شده است. اصلی که برخی شخصیت های نیک اندیش و آینده نگر ، برای ابقای آن کوشیدند و تلاش کردند که قید و شرطی به آن افزوده نگردد ، هرچند در برابر انحصارگران ، به طور کامل فائق نشدند و تبصره هایی بر آن افزوده شد ولی کلیت اصل همچنان درقانون اساسی فعلی درج است. اما در عمل هرگز گروه های خارج از قدرت حاکم امکان آن را نیافتند، که چنین تجمعاتی را برگزار کنند و حتی در مراسمی چون آیین سوگیاد و بزرگداشت هم مورد تعدی و ممانعت قرار گرفتند. اصناف و توده ی مردم نیز از چنین امکانی محروم ماندند. در چنین شرایطی از جهت جامعه شناختی هر قدر سرکوب صورت گیرد، بازداری امکان پذیر نیست و معترضان آستانه ای برای تحمل دارند، اگر هم برخورد های خارج از چهارچوب های قانونی و مراعات حقوق شهروندی و رعایت جان انسانی صورت گیرد، بحران ساز می شود و دریغا که در هفته ی آخر آبان ماه سال گذشته فاجعه ی خونین به شهادت رساندن شماری از فرزندان این کشور رخ داد. رسانه های رسمی حکومت از 200 تا 225 تن کشته سخن گفتند، در حالی که رسانه های دیگر تعدادی بس افزون تر و تا 1500 نفر  را اعلام کردند. هر چند جان انسانی آن قدر مهم است که کشته شدن یک نفر هم فاجعه ای غیر قابل جبران است. با نیروهای سرکوبگری که بی پروا و خلاف قوانین انتظامی و با کمال قساوت به روی معترضان غیرمسلح آتش گشودند، برخوردی صورت نگرفت و با وجود موضع گیری های رسمی حاکمیت علیه این برخورد، هیچ واکنش قضایی یا انتظامی را نسبت به آمران و عاملان همچون بسیاری از پرونده های دیگر در 18 تیر78 و خرداد 88  و دی ماه 96 و مانند آن شاهد نبودیم. حکومتی که به خشونت پلیس فرانسه در واکنش به جلیقه زردها اعتراض می کند و پلیس آمریکا را به خاطر مقابله ی خشونت آمیز با یک بزهکار محکوم می نماید، در عرصه ی کشور خودش نسبت به عوامل چنین فاجعه ای تا کنون هیچگونه  واکنش عملی نداشته است.

جبهه ی ملی ایران ضمن گرامیداشت یاد جان باختگان قیام  آبان 98 و اعلام مجدد همدردی با خانواده های محترم آنان، قویا خواستار آن است، که آمران به شلیک منجر به مرگ و آمران چنین اقدامی شناسایی، معرفی و در دادگاه های ذیصلاح  محاکمه شوند. زندانیان سیاسی به ویژه زندانیان آبان ماه آزاد شوند و از هر گونه حکمی که چرخه ی خشونت را در این کشور فرهنگ خیز به راه می اندازد، اجتناب شود و حاکمان بر مبنای موازین حقوق بشر بین المللی، ساز و کارهایی قانونی فراهم آورند تا امکان اعتراضات مدنی و مسالمت جویانه برای ملت بزرگ و با فرهنگ ایران فراهم گردد و آزادی های اولیه این ملت محترم شمرده شود تا انفجارهای اجتماعی با عواقبی نا روشن  دامن گیر ملت و کشور نگردد.

بیست و چهارم آبان ماه 1399

 تهران – شورای مرکزی جبهه ملی ایران