دسته: اعلاميه و بيانيه

متاسفانه در جکومت جمهوری اسلامی  یورش به منازل مردم، ضبط وسایل ارتباط شخصی آنان واحضار و بازداشت شهروندان به امری یومیه و به شکلی گسترده تبدیل شده است.

‎طبق آخرین اطلاع واصله،  آقای کامران تکوک‌ ، نویسنده، شاعر، فعال سیاسی ملی پیرو راه دکتر محمد مصدق ، و تلاشگر جامعه مدنی در روز چهارشنه ۲۲ دی ماه ۱۴۰۰ در  پی  احضار از سوی مرکز اطلاعات سپاه  در کرمانشاه و مراجعه به آن مرکز، به دلایل نامعلومی از سوی مقامات امنیتی توقیف و به محل نا مشخصی منتقل گردیده است. در مراجعات مکررخانواده ایشان تنها پاسخ این بوده که ایشان فعلا باید در بازداشت. و تحت بازجویی قرار داشته باشند .لازم به یاد آوری است که دو هفته پیش از آن  نیز مقامات امنیتی با ورود به منزل ایشان اقدام به ضبط گوشی تلفن همراه و‌ وسایل ارتباطی شخصی وی  نموده بودند.

‎با توجه به نتایج تاسفبار  حاصل از بازداشت های غیر قانونی توسط افراد آتش به اختیار و در راستای پیشگیری از تکرار سرنوشت تلخ ده ها فعال مدنی که ناپدید شدن هایشان منجر به مرگ  مشکوک آنها گردیده،  و از آنجایی که تا این لحظه از دلایل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه ایشان هیچگونه اطلاع روشنی در دست نیست، ما خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط آقای کامران تکوک می باشیم .

‎جبهه ملی ایران ضمن محکوم کردن این گونه بازداشت های غیر قانونی،خواهان بر قراری امنیت قضایی برای آحاد ملت ایران است. احترام به قانون و تعریف جرم سیاسی و رعایت حقوق متهمین سیاسی از جمله تفهیم‌ اتهام ، رعایت قانون و‌ مقررات  در حین انجام بازجویی ، حق داشتن وکیل، عدم نگهداری در بازداشت بیش از حد مقرر، بهره مندی از حق آزادی مشروط تا تشکیل دادگاه ، و برگزاری محاکمه در دادگاه علنی  با حضور هیات منصفه از بدیهیات ضروری در یک جامعه  قانونمند است.

تهران -بیست و چهارم دی ماه 1400 خورشیدی

هیئت رهبری اجرائی جبهه ملی ایران

مرگ زندانیان سیاسی را در زندان های جمهوری سلامی محکوم می کنیم

هموطنان عزیز! همه به خاطر داریم که در هنگام انقلاب بهمن 57 قرار بر این بود که زندان اوین به موزه جنایات رژیم گذشته تبدیل شود،ودیگر در ایران زندانی سیاسی نداشته باشیم.اما نه تنها زندان اوین موزه نشد که خیلی زود و به شکلی گسترده تر از قبل ،برای به بند کشیدن مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی آماده گشت.افزون بر آن به منظور سرکوب مخالفان، زندان های با ظرفیت های خیلی بیشتر نیز در سراسر کشور مهیا شد.نتیجه آن که بدون دسترسی به آمار صحیح،میتوان گفت تعداد زندانیان سیاسی در نظام برخاسته از انقلابی که با شعار «آزادی» به پیروزی رسید،به مراتب نسبت به رژیم سابق پیشی گرفته و گوی سبقت را ربود.

شرایط دشوار زندان های جمهوری اسلامی در مقایسه با گذشته مقوله تاسف بار دیگری است،که برای همگان به ویژه برای حق طلبان و آزادیخواهانی که طعم زندان های هر دو حکومت را چشیده اند،روشن و آشکار است.علاوه بر این روز به روز بر تعداد زندانیانی که در درون زندان های جمهوری اسلامی یا به طور مستقیم و یا در اثر تعلل در اقدامات درمانی،جان خود را از دست می دهند،افزوده می شود به عنوان نمونه می توان از مواردی مانند سعیدی سیرجانی،زهرا کاظمی،هدی صابر،اکبر محمدی،محسن روح الامینی،امیر جوادی فر،محمد کامرانی،رامین قهرمانی،ستار بهشتی،کاووس سیدامامی،زهرا بنی یعقوب و در روزهای اخیر عادل کیانپور و ده ها نفر دیگر نام برد.اگنون با درگذشت اسفناک و فاجعه بار آقای بکتاش آبتین، نویسنده،شاعر و هنرمند فیلمساز که در درون زندان به بیماری کرونا مبتلا شده بود و با اهمال در اعزامش به بیمارستان موجب مرگ آن انسان فرهیخته شدند، روبرو شده ایم.آیا قدرتمداران حکومت جمهوری اسلامی به قضاوت سخت تاریخ در مورد این رویداد های اسفبار و مرگ در زندان ها که در زمان حاکمیت آنان روی می دهد و به نگاه پر از خشم ملت ایران و سازمان های مدافع حقوق بشری درجهان ، هیچ اندیشه ای نمی کنند؟ آیا نمی دانند که بر اساس موازین حقوق بشری و بر پایه اصول انسانی وانصاف و به موجب قانون ، حفظ جان زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی که اسیر وجدان بیدار خود می باشند به عهده حکومت است؟

جبهه ملی ایران درگذشت آقای بکتاش آبتین را در اثر مسامحه مسئولان حکومتی دانسته واین بی مسئولیتی را محکوم می کند . ما همچنین این ضایعه اسفناک را به ملت بزرگ ایران وهمه آزادیخواهان و حق طلبان این سرزمین و به کانون محترم نویسندگان ایران تسلیت می گوییم .

تهران – بسیت ویکم دیماه 1400 خورشیدی

هیات رهبری اجرائی جبهه ملی ایران

حکومت سرکوبگر جمهوری اسلامی،خانم نرگس محمدی را که جز دفاع از حقوق اولیه و انسانی هموطنانش هیچ حرکتی انجام نداده،بارها به اتهامات واهی و بی اساس به زندان انداخته است.او سال ها به دور از خانواده و فرزندان خود با قرار گرفتن در سلول های زندان تاوان مطالبات آزادیخواهانه و دفاع از حقوق اساسی هموطنان خود را پرداخت نموده است.

خانم نرگس در حالی که از بیماری های مختلف که بیشتر آن ها در اثر تحمل سال ها زندان برایش به وجود آمده به شدت رنج می برد و نیاز به دسترسی به امکانات درمانی فوری و مقتضی دارد،همچنان در زندان نگهداشته می شود.

در روزهای اخیر تنها به این علت که خانم نرگس محمدی  با یک فعال حقوق بشر در کشور عربستان به طور مشترک کاندیدای دریافت جایزه حقوق بشری شده اند،به جاسوسی برای عربستان متهم شده اند. اتهام مضحکی که شنیدن آن جز نشستن لبخند تمسخر بر لب هر شنونده ای عکس العمل دیگری را به دنبال تدارد.چگونه است که اگر یک فعال حقوق بشر و مخالف رژیم دیکتاتوری عربستان همزمان با خانم نرگس محمدی کاندیدای دریافت جایزه حقوق بشری بشود،این رویداد باید به جاسوسی خانم نرگس محمدی برای عربستان تعبیر و تلقی شود؟

جبهه ملی ایران خواستار آزادی سریع و بلا درنک خانم نرگس محمدی، این مدافع شجاع حقوق بشر می باشد. ما همچنین خواهان آزادی معلمان فرهیخته ، کارگران شریف و نویسندگان زندانی و همه زندانیان سیاسی وعقیدتی در سراسر ایران هستیم. ما این شعار همیشگی ملت ایران را که از آغاز انقلاب تا به امروز در آسمان کشورمان طنین انداز است، تکرار می کنیم که « زندانی سیاسی آزاد باید گردد ».

تهران – 16 دیماه 1400 خورشیدی

هیات رهبری اجرائی جبهه ملی ایران

جشن میلاد مسیح و اول ژانویه، آغاز سال 2022 میلادی را به همه پیروان آئین مسیحیت به ویژه به هموطنان عزیز مسیحی تبریک و تهنیت می‌گوییم. امیدواریم در سال جدید معضلات موجود در جامعه بشری، پاندمی کرونا، جنگ‌ها و کشتارها، ظلم‌ها و شقاوت های حکومت های دیکتاتوری، بیکاری و فقر و درماندگی انسان ها و بی عدالتی‌ها از سراسر جهان رخت بربندد و جهانی سرشار از صلح و آرامش و امنیت، آزادی سلامتی و رفاه و سعادت برای ابناء بشر را در پیش روی داشته باشیم.

تهران – هشتم دیماه 1400 خورشیدی

هیات رهبری اجرایی جبهه ملی ایران

به نام خدا

به نام ایران

به نام آزادی

 

چهار ماه پس از کودتای ننگین 28 مرداد سال 1332، حکومت برخاسته از کودتا روابط خودش با بریتانیا را از سر گرفت و ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور وقت امریکا به ایران سفر کرد. و محاکمه دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی ایران در دادگاه نظامی و انتشار مواضع آن بزرگ مرد در دادکاه ،جو جامعه را به خروش آورده بود.در واکنش به این رویدادها و اتفاقات و اعتراض به کودتا، دانشجویان دست به تجمعات اعتراضی زدند که طی آن ماموران رژیم پهلوی به صورت غیر قانونی حریم دانشگاه را شکسته و نیروهای مسلح به دانشگاه تجاوز کردند و طی تیراندازی به سمت دانشجویان سه دانشجو به نام‌های مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و آذر شریعت‌رضوی کشته شدند، و تعداد کثیری نیز مجروح شدند .همچنین تعداد زیادی از دانشجویان هم بازداشت و روانه زندان گردیدند و بدین ترتیب حکومت پهلوی جوانان و سرمایه‌های فکری و انسانی ایران را پیش پای معاون رئیس جمهوری امریکا قربانی کرد. پس از آن در سال 1339 پروانه اسکندری از فعالان دانشجویی جبهه ملی ایران در بین دانشجویان این روز را به نام “روز دانشجو” پیشنهاد داد و مورد موافقت اکثریت قرار گرفت و از آن تاریخ تا به امروز در بین فعالان دانشجویی گرامی داشته می‌شود.

مهم آن است که باید در نظر داشت، در ساختار فعالیت جنبش دانشجویی دهه 30 خیل قابل توجهی از فعالان دانشجویی گرایشات حزبی و فعالیت تشکیلاتی داشتند، کشته شدگان این روز نیز از این امر مستثنی نبودند، نکته حائز اهمیت آن است که تمامی این احزاب و دسته جات که در آن زمان در ساخت و ایجاد این اعتراض حماسی نقش داشتند بعد از انقلاب 57 با انحصارطلبی حاکمیت جمهوری اسلامی مورد قهر و غضب و زندان و شکنجه و اعدام قرار می‌گیرند، اما این روز توسط عوامل جمهوری اسلامی به بهانه استبداد ستیزی ضد امریکایی گرامی داشته می‌شود، چطور می‌توان تفکر سازنده این حماسه را مورد غضب و سرکوب قرار داد اما همزمان تاریخی که ساخته است را ستایش کرد؟ عوامل جمهوری اسلامی در دانشگاه باید با چنین مصادره به مطلوب و تناقض تاریخی رو به رو شده و به آن پاسخ دهند، چرا که گرایشات فکری و اندیشه‌ای و تشکیلاتی کشته شدگان این روز مورد سرکوب شدید جمهوری اسلامی قرار دارد.

اما آنچه که امروز با آن رو به رو هستیم این است که روز دانشجو تنها روز در تقویم سیاسی ما است که عامل یک تحرک و تکان برای کنشگری در بین دانشجویان شمرده می‌شود و نباید حالت مناسک‌وار یا شعارگونه به خود بگیرد. خون دانشجویان در سال 32 به جهت یک خیزش و اعتراض در جهت منافع مردمی ریخته شد که چشمشان به نور نهضت ملی روشن شده بود که با خیانت و خباثت حاکمیت خاموش شد، جنبش دانشجوی ایران امروز در پیشگاه شهدایش باید از خود بپرسد که آیا سیاهی امروز ایران یا حتی فردای ایران دست کمی از سیاهی پس از کودتا دارد یا خیر؟

امروز خون دانشجویان ایرانی در پای نیکسون ریخته نمی‌شود اما متشرعین حریص با چنان حجم رانت و اختلاس و سیاست‌های اقتصادی غلط، دربار پهلوی را رو سپید کردند و ماموران تندرو هر یک نفر به مانند یک سپبهد زاهدی که در خیابان‌ها جان غیرنظامیان و مردم بی‌پناه معترض را با تفنگ و گلوله می‌گیرند و به جای مردم، از کاخ‌ها دفاع می‌کنند و تمام تلاششان را می‌کنند تا سیلاب ترس و هراس را به پیکره نیمه‌جان دانشگاه روانه کنند تا امنیت را از دانشجویان مترقی و آگاهی‌جو سلب نمایند.

امروز ما به عنوان سازمان دانشجویان و دانش‌آموختگان جبهه ملی ایران اعمال فضای وحشت و بازداشت مکرر دانشجویان را محکوم می‌کنیم. امروز فعالان دانشجویی ایران با احکام سنگین حبس و زندان رو به رو هستند و یا در بازداشت‌های طولانی مدت حتی در سلول انفرادی به سر می‌برند، ما قویا خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط تمام دانشجویانی هستیم که بنا بر بهانه‌های سیاسی و عقیدتی در حبس به سر می‌برند و خواهانیم فضای چند دهه اختناق و سرکوب و فشار و خفقان در محیط دانشگاه برچیده گردد و دیوارهای زندان اندیشه‌ها شکسته شود. مطابق ماده‌ 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد -که کشور ایران نیز آن را امضا کرده و با تصویب آن در مجلس، خود را ملزم به اجرای آن دانسته است- باید حق تشکیل اجتماعات مسالمت آمیز  برای همه افراد به رسمیت شناخته شود. امروزه اما مشاهده می‌کنیم که پاسخ تجمعات خشونت‌پرهیز دانشجویان و به ‌طور کلی همه‌ اقشار جامعه، چیزی جز مشت آهنین سرکوب حکومت نیست؛ و حتی اعتراضات مسالمت‌آمیز دانشجویان در درون دانشگاه نیز با شدیدترین اشکال سرکوب از جانب حکومت مواجه می‌شود.

تزریق سازمان‌یافته و سیستماتیک لمپنیسم از سمت عوامل حاکمیت در دانشگاه در چنین مناسبتی را مصداق توهین به کشته‌شدگان و رنج‌کشیدگان تمام ادوار تاریخ جنبش دانشجویی دانسته و آن را قبیح می‌دانیم.

استفاده ابزاری از انجمن‌ها و کانون‌های دانشگاهی توسط احزاب و دسته‌جات مختلف حاکمیت و اعمال نفوذ شریان‌های تبلیغاتی ایشان به جهت پیاده‌نظام سازی از فعالان دانشجویی برای رقابت‌های سیاسی خود در سطح کشور را خلاف اصول اخلاقی و بر خلاف استقلال جنبش دانشجویی می‌دانیم.

آنچه که ما امروز در جنبش دانشجویی با آن روبه‌رو هستیم نسبت به گذشته متفاوت است، جدای از پیشرفت‌های تکنولوژی و رسانه‌ای و تاثیرات آن بر دانشگاه، با توجه به سیاست‌های پولی حاکمیت مبنی بر انباشت سرمایه و دریافت پول از مردم، مدرک‌گرایی از سمت حاکمیت تبدیل به یک ارزش شده است، شاید در کمتر نظام سیاسی در جهان بتوان تا این اندازه متخصص با درجه دکتری پیدا کرد. کشور ما چهار برابر بریتانیا دانشگاه دارد، ارزش‌گذاری دانشگاه‌ها کمیت محور هستند، تعداد دانشگاه و تعداد مقالات به عنوان پیشرفت‌های علمی شمرده می‌شوند، حال آن که بازده مقالات دانشگاهی ما قابل قبول نیست و در امور اجرایی کشور به چشم نمی‌آید و آینده افراد مدرک گرفته هم در بازارهای کار سردرگمی و یا سپری کردن دو سال بدون حقوق در پادگان‌های نظامی، تحت عنوان سربازی است.

با توجه به این سیاست‌ها، اکثریت قریب به اتفاق فارغ‌التحصیلان مدارس وارد دانشگاه می‌شوند، دیگر نمی‌توان قشر دانشجو را قشر جدایی از جامعه جوانان تصور کرد، بلکه امروز دانشجویان به معنی اکثر جوانان 18 تا 25 سال کشور هستند، علاوه بر این، سیاست‌های تبیین شده در انقلاب فرهنگی و انحلال‌های پی در پی تشکلات دانشجویی در دهه‌های مختلف باعث شد تداوم نسل فعالان دانشجویی و انتقال تجربیات به درستی شکل نگیرد و بسیاری مسیرهای از پیش طی شده مجددا طی شوند. همچنین ساختار آموزش و پرورش بسته و مطیع پرور که کاملا در خدمت اندیشه و ایدئولوژی طبقه حاکم است و زمان محدود حضور فرد در دانشگاه باعث می‌شود پروسه هم‌افزایی آگاهی که افراد در کنار هم در دانشگاه داشته‌‎اند و تمرین کار تشکیلاتی به درستی صورت نپذیرد.

با همه این اوصاف جنبش هنوز زنده است و تا زنده است، امید هست و ما از هم‌قطاران خود در دانشگاه‌ها دعوت می‌کنیم تا اگر حاکمیت می‌خواهد از دانشگاه زندان اندیشه بسازد، ما سنگر آزادی بسازیم. تشکیلات و فعالیت گروهی و جمعی را به صورت سازمان‌یافته جدی بگیریم. ایران فردا بیش‌تر از چهره‌های مستقل، نیاز به تشکیلات و سازمان دارد. میراث فرهنگی و محیط زیست ایران امروز در خطر است. پتانسیل انسانی فعالان دانشجویی برای ورود به این عرصه‌ها در صف مقدم و اولویت قرار دارد. چرا که پاسداشت از هویت ملی و حفظ محیط زیست لازمه بقای زندگی افراد و ایران است. از فعالان دانشجویی می‌خواهیم تا در فعالیت‌های اجتماعی برای کمک به اقشار آسیب‌پذیر و رویکرد علمی نسبت به پدیده‌های اجتماعی که باعث گسترش جمعیت آسیب‌پذیر کشور می‌شوند فعالیت خود را دریغ نکنند که مقابله با چنین آسیب‌هایی از دل جامعه و به ویژه جوانان آن صورت پذیر است، به خصوص در زمانی که نظامی سیاسی کشور به عنوان مرکزیت نظام اجتماعی، وقعی ننهاده و نمی نهد.

 

پاینده ایران

سازمان دانشجویان و دانش‌آموختگان جبهه ملی ایران

16 آذر ماه 1400 – تهران

هموطنان عزیز !

همان گونه که قبلا مکررا اعلام گردیده است ، یک بار دیگر به آگاهی می رسانیم که سازمان و تشکیلات اصلی جبهه ملی ایران در داخل کشور است. این سازمان با دستجات و گروه هایی که در بیرون از مرزها و در کشورهای مختلف تحت نام  جبهه ملی ایران فعالیت می کنند،هیچ ارتباط و پیوستگی تشکیلاتی نداشته و ندارد. و براین اساس مواضع آن گروه ها مستقل از جبهه ملی ایران در درون کشور بوده و برای سازمان ما مسئولیت آور و تعهد ساز نیست.

در ضمن یادآوری می کنیم که جبهه ملی ایران به صیانت از یک پارچگی ایران زمین و حفظ تمامیت ارضی و تاکید بر بهره گیری از زبان ملی و فاخر فارسی به عنوان زبان رسمی و مشترک همه ایرانیان عمیقا باورمند است. اما در عین حال ما به لزوم رفع هرگونه تبعیض قومی و دینی در این سرزمین و ضرورت صرف کردن منابع و امکانات کشور بین مناطق مختلف بدون تبعیض و تاکید بر تصدی مقامات شهر ها و استان ها توسط ساکنان آن نواحی،و احترام به گویش ها و آداب و سنن همه اقوام ایرانی اعتقاد کامل داریم. ما امروز و در شرایط نا هنجار کنونی، مشلات اصلی جامعه ایران را تنها در اثر فقدان آزادی و استقلال و نبود حاکمیت ملی می دانیم.ما هرنوع اندیشه و برنامه ریزی را که فکر جداسازی مناطق و اقوام و استان های کشور را به ذهن متبادر سازد مردود دانسته و مطابق با منافع و کیان ملی این وطن نمی دانیم. با این نگرش ما با تفاهم نامه ای که یکی از سازمان های جبهه ملی ایران در بیرون از کشور با افراد و احزابی دیگر در تاریخ یازدهم آذرماه جاری امضاء و منتشر کرده موافقت نداریم و آن را تایید نمی کنیم. افزون بر آن معتقدیم که مباحث طرح شده در این تفاهم نامه مربوط به قانون اساسی آینده کشور است که باید در مجلس موسسان متشکل از نمایندگان ملت ایران مورد بررسی و اظهار نظر قرار گیرد و امضای آن توسط افراد و گروه ها وجهی ندارد.

تهران – شانزدهم آذر ماه 1400

شورای مرکزی جبهه ملی ایران

 

سرکار خانم بهجت مهرآسا

جناب آقای دکتر محمدعلی مهرآسا

با دریغ و تاسف بی پایان،درگذشت نا بهنگام فرزند ارجمندتان آقای افشین مهرآسا را به شما گرامیان که از دیر باز از پیروان راه مصدق بزرگ و از اعضای شورای مرکزی سازمان های جبهه ملی ایران در خارج از کشور می باشید، صمیمانه تسلیت می گوییم، و برای شما عزیزان صبر و شکیبایی آرزو می‌نماییم.

تهران-هفتم آذرماه 1400 خورشیدی

از طرف اعضای شورای مرکزی جبهه ملی ایران- حسین موسویان

 

خانواده های گرانقدر میزانی و امیرانتظام

با اندوه و تاسفی بی‌کران، درگذشت نا‌بهنگام آقای مهندس علی میزانی را به آن خانواده‌های ارجمند و به ویژه به سرکار خانم الهه امیرانتظام عضو محترم شورای مرکزی و هیات رهبری اجرائی جبهه ملی ایران تسلیت می‌گوییم. ما یاد و نام مهندس علی میزانی، آن انسان شریف و فرهیخته را گرامی می‌داریم و برای آن خانواده‌های گرانقدر صبر و شکیبائی آرزو می‌کنیم.

تهران-پنجم آذرماه 1400 خورشیدی

شورای مرکزی جبهه ملی ایران

حمید آصفی -دکتر ابراهیم احدی – بانو فرشید افشار – فرهاد امیر ابراهیمی –   مهندس مرتضی بدیعی– پوراندخت برومند – دکتر جهانشاه برومند – فرهاد بیشه ای –  دکتر علی حاج قاسمعلی –مهندس هوتن دولتی – فرید دهدزی – حسین ریاحی  –   مهندس مسعود صالحی –  پیام صفی پور – دکتر رضا گل نراقی – دکتر محسن فرشاد یکتا – اصغر فنی پور – دکتر باقر قدیری اصلی – پریچهر مبشری – دکتر حسین مجتهدی- مهندس علی محمدی – پروفسور صادق مسرت –  منوچهر ملک قاسمی – محمد حسین ملک ختایی – ضیاء مصباح – محمد ملک خانی – دکتر آذین موحد – دکتر حسین موسویان  –   دکتر پژمان میرکریمی زراسوند – ابوالفضل نیماوری – دکتر جمشید وحیدا